Κάθε χρόνο στον Βόρειο Πόλο, ο Ήλιος δύει στα μέσα Σεπτεμβρίου και δεν επιστρέφει μέχρι τα μέσα Μαρτίου, δημιουργώντας μια πολική νύχτα που διαρκεί 179 ημέρες (περίπου έξι μήνες). Μια εξίσου μεγάλη νύχτα συμβαίνει και στον Νότιο Πόλο, αν και την «αντίθετη» εποχή του χρόνου, κατά τη διάρκεια του χειμώνα στο Νότιο Ημισφαίριο.
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το IFL Science, πολλές χώρες που βρίσκονται σε ακραία γεωγραφικά πλάτη, έχουν απίστευτα μεγάλες περιόδους σκοταδιού κατά τους χειμερινούς μήνες. Ειδικότερα, στο Ουτσγιόκι, τον πιο βόρειο δήμο της Φινλανδίας, η πολική νύχτα αρχίζει στα τέλη Νοεμβρίου και διαρκεί 52 ημέρες μέχρι τον Ιανουάριο.Επίσης, στο Βόρειο Ακρωτήριο, δηλαδή στο βορειότερο άκρο της Νορβηγίας, ο Ήλιος δύει γύρω στις 20 Νοεμβρίου και δεν ανατέλλει μέχρι τις 22 Ιανουαρίου, με αποτέλεσμα η νύχτα να διαρκεί πάνω από 60 ημέρες. Ακόμα, στο Καανάακ, στη βόρεια Γροιλανδία, η πολική νύχτα διαρκεί από τις 24 Οκτωβρίου έως τις 17 Φεβρουαρίου.
Η πόλη Ούτκιαγκβικ στη βόρεια Αλάσκα υφίσταται πολική νύχτα 60 ημερών, που διαρκεί από τις 18 Νοεμβρίου έως τις 22 Ιανουαρίου. Αρκετές πόλεις στα βορειότερα τμήματα της Ρωσίας έχουν, επίσης, εξίσου μεγάλες πολικές νύχτες που διαρκούν για εβδομάδες.
Πολική νύχτα από τις 30 Οκτωβρίου έως τις 13 Φεβρουαρίου
Βέβαια, μερικές από τις μεγαλύτερες περιόδους σκοταδιού συναντώνται στην περιοχή Κικικτααλούκ στον Καναδά. Η πολική νύχτα διαρκεί 106 ημέρες, από τις 30 Οκτωβρίου έως τις 13 Φεβρουαρίου. Αν και αναμφίβολα είναι αμείλικτη, οι πολικές νύχτες δεν είναι εντελώς κατάμαυρες. Κάποιες νύξεις του ηλιακού φωτός φαίνονται για λίγες ώρες κάθε ημέρα, «βάφοντας» τον ουρανό με ένα απαλό μπλε χρώμα. Αυτή η εμφάνιση του φωτός οφείλεται στη διάθλαση του ηλιακού φωτός μέσω της ατμόσφαιρας της Γης, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να παράγει αποχρώσεις του ροζ, του κόκκινου, του πορτοκαλί και άλλων χρωμάτων που συνήθως βλέπουμε κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος και της ανατολής.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι, ακόμη και με παρατεταμένες περιόδους ζοφερού σκοταδιού, οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν και να ευημερούν σε αυτά τα ακραία γεωγραφικά πλάτη, προσαρμοζόμενοι στο ρυθμό της πολικής νύχτας.