Η είδηση του χαμού σου, Κώστα – ξαφνική και βίαιη – με συνέτριψε. Όχι μόνο σαν Δήμαρχο, αλλά σαν άνθρωπο. Σαν συνεργάτης που δεν πρόλαβα να σου πω «ευχαριστώ» όπως θα έπρεπε. Σ’ έναν άνθρωπο που ήταν πάντα παρών – με τον δικό σου τρόπο, με άποψη, με ένταση, με πάθος.
Η καθημερινή μας επαφή – στο γραφείο, στους διαδρόμους, στα έργα του Δήμου – είχε γίνει σχεδόν αυτονόητη. Από χθες το βράδυ, η Λαμία είναι πιο φτωχή.
Η σημερινή μέρα είναι από τις πιο δύσκολες στη θητεία μου. Δεν βρίσκω εύκολα τις λέξεις.
- Advertisement -
Γιατί κάποιες απώλειες δεν χωράνε σε προτάσεις. Χάσαμε έναν άνθρωπο με σπάνια δημόσια παρουσία. Χάσαμε εσένα. Τον Κώστα.
Έφυγες από κοντά μας και τίποτα δεν μπορεί να το εξηγήσει ή να το απαλύνει. Ούτε η λογική, ούτε η καρδιά, ούτε ο χρόνος.
Είχες έντονο χαρακτήρα και ξεκάθαρη άποψη. Ήξερες να διεκδικείς, να επιμένεις και να φέρνεις αποτέλεσμα.
Η πορεία σου στα κοινά ήταν μακρά και ουσιαστική και κέρδισες την εμπιστοσύνη πολλών συμπολιτών μας.
Δεν χαριζόσουν εύκολα. Ήξερες τι ήθελες και το έλεγες. Και τις περισσότερες φορές, το κατάφερνες.
Σ’ ευχαριστώ. Για την παρουσία σου. Για τη διαδρομή μας. Για την αλήθεια σου.
Αντίο, Κώστα.
Η σκέψη μου είναι κοντά στη σύζυγό σου, που τραυματίστηκε στο ίδιο τραγικό συμβάν. Της εύχομαι από καρδιάς γρήγορη ανάρρωση και δύναμη.
Στα δύο σου παιδιά, που χάνουν τόσο πρόωρα τον πατέρα τους, εύχομαι κουράγιο και στήριξη από όλους μας.
Στους δικούς σου ανθρώπους, ειλικρινή συλλυπητήρια.