Γράφει η Αναστασία Γιάμαλη
Εμφανίστηκαν απολύτως προετοιμασμένοι να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Ετοίμαζαν ήδη δύο χρόνια πριν αναλάβουν τον νόμο 4622/2019 υπό τον τίτλο «Επιτελικό κράτος: οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και της κεντρικής δημόσιας διοίκησης».
Δυνατότητες
Το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο θα ήταν πιο συντονισμένο, πιο αποδοτικό και ικανό να «αλλάξει το υπόδειγμα διακυβέρνησης στη χώρα». Και να οι μπλε φάκελοι να περιμένουν τους υπουργούς στη πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου με τους στόχους και τις προτεραιότητες για το κάθε υπουργείο…Τους μπλε φακέλους διαφήμισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μέσω τουίτερ, ενώ σε εκείνη την πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου θα διαβεβαίωνε: «Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες μας να αλλάξουμε την Ελλάδα».
- Advertisement -
Σκάνδαλα
Μεσολάβησαν σκάνδαλα με κεφαλαία και με μικρότερα γράμματα. Από τα φέηκ βιογραφικά υπουργών, τους βουλευτές με τις οφσόρ που έπαιρναν δουλειές από το Δημόσιο, ως τις λίστες Πέτσα κι από τις απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους την περίοδο του κόβιντ, μέχρι το σκάνδαλο των υποκλοπών, οι υποθέσεις που προκάλεσαν το κοινό αίσθημα θα θεωρούνταν αρκούντως σοβαρές για να ρίξουν αρκούντως σοβαρές κυβερνήσεις σε αρκούντως σοβαρές δημοκρατίες.
Βέβαια, στις αρκούντως σοβαρές δημοκρατίες θα αποτελούσαν είδηση κι οι παραιτήσεις με αιχμές των επικεφαλής των ανεξάρτητων αρχών που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και υπερασπίστηκαν και το Σύνταγμα και το ύφασμα της δημοκρατίας. Αλλά είπαμε… στις αρκούντως σοβαρές χώρες σε εκείνες που δεν λοιδορούνται οι γονείς των θυμάτων ενός εκ των μεγαλύτερων σιδηροδρομικών δυστυχημάτων της Ευρώπης από μηχανισμούς που ευθέως στηρίζει το κυβερνών κόμμα.
Καρικατούρες
Κι όμως, μετά απ’ όλα αυτά κι απουσία σοβαρής αντιπολίτευσης, συνέχιζαν να πείθουν μεγάλη μερίδα κόσμου πως αποτελούν τη μοναδική ικανή πολιτική δύναμη να οδηγήσει την Ελλάδα στην επόμενη ημέρα. Κατάφερναν να διατηρήσουν τον τεχνοκρατικό μανδύα καθώς κάποιοι υπουργοί επέμεναν στους χαμηλούς τόνους και τα excel- την ώρα που συνάδελφοι τους γελοιοποιούνταν λέγοντας τα ίδια και τ’ αντίθετα τους μπροστά από κάθε λογής κάμερα- και παρέα με έναν καλοκουρδισμένο επικοινωνιακό μηχανισμό διατηρούσαν το προβάδισμα έναντι μιας (κεντρο)αριστεράς χωρίς πυξίδα και ταυτότητα και μιας ακροδεξιάς με καρικατούρες του Τραμπ στο τιμόνι.
Αυτό που δεν γνωρίζαμε και δεν θα το μαθαίναμε αν δεν υπήρχε μια επίμονη Ρουμάνα εισαγγελέας να το ψάξει και να στείλει τη δικογραφία στην Ελλάδα, είναι πως οι άριστοι τεχνοκράτες στην καλύτερη περίπτωση ανέχονταν, στην χειρότερη περίπτωση συμμετείχαν σε ένα τεράστιο σκάνδαλο αγροτοκτηνοτροφικών επιδοτήσεων.
Οι ευρωπαίοι πολιτικοί που θα μας έσωζαν από τους «μαθητευόμενους μάγους» και τους «κατσαπλιάδες» της Αριστεράς συνομιλούσαν, συνδιαλέγονταν, συνέτρωγαν ή κουμπάριαζαν με τον Χασάπη, τον Φραπέ και τον Γρύλλο…
Οι… σοβαροί του ΟΠΕΚΕΠΕ
Οι σοβαροί διαχειριστές και οι δημοσιονομικά υπεύθυνοι δεν έκαναν τίποτα όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεσήμαινε ήδη από το 2020 πως στην Κρήτη οι επιδοτήσεις από 6,8 εκ. ευρώ το 2018 εκτινάχθηκαν στα 30,2 εκ. το 2020. Άλλαξαν πέντε υπουργοί κι έξι διοικητές του ΟΠΕΚΕΠΕ και κανείς δεν ακούμπησε τη διευθέτηση της τεχνικής λύσης που επέτρεπε στους κτηνοτρόφους να δηλώνουν βοσκοτόπια στην άλλη άκρη της χώρας, αντιθέτως την άφησαν να κακοφορμίσει προς άγραν ψήφων ή πλουτισμού ημέτερων.
«Το να κατηγορούμε διατελέσαντες υπουργούς επειδή επί των ημερών τους κάποιοι υπηρεσιακοί, σε χαμηλά μάλιστα κλιμάκια, ενός Οργανισμού που υπάγεται στο Υπουργείο, δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, είναι ακροβασία» έλεγε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, πριν έρθει η δικογραφία στη Βουλή στα τέλη Μαϊου.
Η καραμέλα
Μετά, ήρθε η καραμέλα των διαχρονικών ευθυνών. Ανασύρθηκε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι, το βαμβάκι που ζυγιζόταν βρεγμένο και το «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» για να κρύψει το πλιάτσικο στην Ελλάδα 2.0.
Κι όταν το πλιάτσικο δεν μπορούσε να κρυφτεί ήρθε δια στόματος πρωθυπουργού η παραδοχή της αποτυχίας κι η ανάληψη ευθύνης «στο όνομα όσων κυβέρνησαν και δεν άλλαξαν το κράτος».
Δεν έκανε σε κανέναν εντύπωση που η Κρήτη από 2,2 εκατομμύρια αιγοπρόβατα ξεπέρασε τα 7. Θα παράπεσε το στοιχείο σε κάποιο εxcel, ή σε κάποιον μπλε φάκελο που ξεχάστηκε στο γραφείο όχι ενός, ούτε δύο αλλά πέντε υπουργών.
Το πλιάτσικο στα ευρωπαϊκά κονδύλια, οι διάλογοι της ντροπής κι η οικειότητα μεταξύ πολιτικών, στελεχών του ΟΠΕΚΕΠΕ σε όλη την πυραμίδα, κομματικών και των «δικών τους» αγροτοκτηνοτρόφων δεν έγινε «στο όνομα όσων κυβέρνησαν και δεν άλλαξαν το κράτος». Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι σκάνδαλο εξ΄ολοκλήρου επιτελικό. Τελεία και παύλα.