Η κυβέρνηση μιλά για «ευελιξία» και «εκσυγχρονισμό». Στην πραγματικότητα προωθεί τη βαρβαρότητα της εξόντωσης, το ξεζούμισμα μέχρι τελικής πτώσης και τη μετατροπή των εργαζομένων σε αναλώσιμα γρανάζια.
του Γιάννη Μπάρμπα
Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο δεν είναι πρόοδος. Είναι κήρυξη πολέμου απέναντι στον κόσμο της δουλειάς. Κάτω από τον μανδύα της «ψηφιοποίησης» και των «νέων ευκαιριών», η κυβέρνηση χτυπά τα θεμέλια της ζωής μας: τον χρόνο, την υγεία, την ξεκούραση, τη συλλογική διαπραγμάτευση. Ακολουθεί ή πλήρης αποδόμηση του νέου ΑΝΤεργατικού νομοσχέδιου.
- Advertisement -
ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΑ «ΕΥΕΛΙΞΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ»
ΨΕΜΑ. Πρόκειται για τη χειρότερη μορφή απορρύθμισης, βαφτισμένη με όμορφες λέξεις. «Ευελιξία» σημαίνει ότι ο εργοδότης αποφασίζει τα πάντα και ο εργαζόμενος δεν ξέρει πότε δουλεύει και πότε αναπνέει. «Εκσυγχρονισμός» σημαίνει να σε ξεζουμίζουν με βάση τις ανάγκες της αγοράς.
Στο εξωτερικό: Στη Γερμανία, αλλαγές ωραρίων γίνονται μόνο με συλλογική σύμβαση.
Στην Ελλάδα, αποφασίζει το αφεντικό και το κράτος επικυρώνει.
«ΤΟ 13ΩΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟ»
Το 13ωρο δεν είναι «δικαίωμα». Είναι μαρτύριο. Σημαίνει εξάντληση, εργατικά ατυχήματα, ψυχολογική φθορά, διάλυση οικογενειακής ζωής. Η κυβέρνηση το νομιμοποιεί, ανοίγοντας τον δρόμο στη σκλαβιά του 21ου αιώνα.
Στο εξωτερικό: Στη Γαλλία, το ημερήσιο όριο είναι 10 ώρες με αυστηρούς ελέγχους.
Εδώ, νομιμοποιούν τη φθορά του σώματος και της ψυχής μας.
«+40% ΠΡΟΣΑΥΞΗΣΗ ΣΤΙΣ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ»
Αυτό είναι το τυράκι στη φάκα. Σου λένε «θα πληρωθείς παραπάνω», ενώ στην πραγματικότητα σε σπρώχνουν σε ατέλειωτες υπερωρίες, για να μη γίνουν νέες προσλήψεις. Το αποτέλεσμα; Κάποιοι σκλαβώνουν τη ζωή τους και άλλοι μένουν άνεργοι.
Στο εξωτερικό: Στην Ισπανία, οι υπερωρίες πληρώνονται διπλά και ελέγχονται αυστηρά. Εδώ, βαφτίζονται «ευκαιρία».
«ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΡΝΗΣΗΣ ΥΠΕΡΩΡΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟΛΥΣΗΣ»
Ανέκδοτο. Στην Ελλάδα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ποιος θα πει όχι; Ο φόβος της ανεργίας είναι το μεγαλύτερο όπλο τους. Ο εργαζόμενος δεν είναι ελεύθερος να αρνηθεί, είναι δέσμιος.
Στο εξωτερικό: Στην Ολλανδία, αν απολυθείς επειδή αρνήθηκες υπερωρία, το δικαστήριο σε δικαιώνει. Στην Ελλάδα, σε πετάνε έξω και σε αφήνουν να τρέχεις.
«4ΗΜΕΡΟ ΜΕ 10ΩΡΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ»
Η πιο προκλητική απάτη. Το 4ήμερο που υπόσχονται δεν μειώνει ώρες, αυξάνει την εξάντληση. Η «συναίνεση» είναι ψεύτικη: ποιος εργαζόμενος μπορεί να πει όχι χωρίς να τιμωρηθεί;
Στο εξωτερικό: Στην Ισλανδία, το 4ήμερο εφαρμόστηκε με 35 ώρες την εβδομάδα και πλήρεις αποδοχές. Στην Ελλάδα, φέρνουν 40 ώρες στρυμωγμένες σε τέσσερις μέρες κόλασης.
«ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΛΕΓΧΟΙ — ΑΥΣΤΗΡΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ — ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ»
Κενές υποσχέσεις. Η Επιθεώρηση Εργασίας είναι αποδεκατισμένη και ανίσχυρη. Οι εργοδότες κάνουν ό,τι θέλουν γνωρίζοντας ότι κανείς δεν τους ελέγχει.
Στο εξωτερικό: Στη Σουηδία, η Επιθεώρηση έχει δικαίωμα να κλείσει εργοτάξιο επί τόπου. Εδώ, ούτε καν να μπει για έλεγχο δεν μπορεί αν δεν ειδοποιήσει πρώτα.
«ΜΕΙΩΣΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ»
Ψηφιοποίηση για ποιον; Για τον εργοδότη. Το κράτος απλοποιεί τις διαδικασίες για να κάνει πιο εύκολη τη ζωή του κεφαλαίου, όχι του εργαζόμενου.
Στο εξωτερικό: Στη Δανία, κάθε αλλαγή στο ωράριο ειδοποιείται αυτόματα και στα συνδικάτα. Στην Ελλάδα, ο εργοδότης το αλλάζει κατά το δοκούν.
«FAST-TRACK ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΙΚΡΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ»
Νέος εργασιακός μεσαίωνας: εργαζόμενοι μιας χρήσης, χωρίς προοπτική, χωρίς σταθερότητα, χωρίς δικαιώματα. Αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Στο εξωτερικό: Στην Πορτογαλία, οι βραχυχρόνιες συμβάσεις περιορίζονται αυστηρά και συνοδεύονται από αυξημένες αποζημιώσεις.
«ΕΥΕΛΙΚΤΕΡΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΕΤΗΣΙΑΣ ΑΔΕΙΑΣ»
Η άδεια διαλύεται σε μικρά κομμάτια για να βολεύεται ο εργοδότης. Η ουσιαστική ανάπαυση εξαφανίζεται.
Στο εξωτερικό: Στην Ιταλία, ο εργαζόμενος δεν μπορεί να χάσει το 15νθήμερο συνεχόμενης άδειας. Εδώ, η άδεια γίνεται ψίχουλα.
«ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ»
Το τελευταίο τους χαρτί είναι να κρύβονται πίσω από την Ευρώπη. Αλλά το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι το κατώτατο όριο, όχι η πρόοδος. Η Ελλάδα δεν ανεβάζει τον πήχη-τον κατεβάζει όσο πιο χαμηλά γίνεται.
Στο εξωτερικό: Στο Βέλγιο, η νομοθεσία πάει πιο πέρα από την ΕΕ, προστατεύοντας ουσιαστικά το ωράριο και τις συλλογικές συμβάσεις.
Συμπέρασμα — Κάλεσμα
Αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι εκσυγχρονισμός. Είναι οργανωμένο σχέδιο διάλυσης της εργασίας. Κάθε του άρθρο είναι ένα βήμα πίσω, κάθε του «καινοτομία» είναι ένας δούρειος ίππος για να μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω.
Κι εδώ υπάρχει μόνο ένας δρόμος: να μην περάσει.
> Όχι στη σιωπή,
> όχι στην αποδοχή.
>Χρειάζεται συλλογική οργάνωση, απεργία, διαδηλώσεις, καταγγελία σε κάθε χώρο δουλειάς. Γιατί,
το 13ωρο τους δεν είναι η πρόοδος, είναι η επιστροφή στη σκλαβιά.
> Και απέναντι στη σκλαβιά, η απάντηση είναι μία: