Ερευνητές στη Σιγκαπούρη ανακάλυψαν πώς μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη επηρεάζει την ανάπτυξη και την εξάπλωση του καρκίνου του παχέος εντέρου στον άνθρωπο. Η μελέτη αυτή παρέχει νέα στοιχεία σχετικά με το γιατί αυτός ο τύπος καρκίνου μπορεί να είναι επιθετικός σε ορισμένους ανθρώπους, ενώ ταυτόχρονα, αναδεικνύει έναν πιθανό θεραπευτικό στόχο.
Τα καρκινικά κύτταρα παράγουν μόρια που μπορούν είτε να ρυθμιστούν προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, επηρεάζοντας την ανάπτυξη και την εξάπλωση της νόσου. Η πλήρης κατανόηση αυτών των μορίων, των μονοπατιών που τα ελέγχουν και του τρόπου με τον οποίο δυσλειτουργούν σε καρκινικές καταστάσεις, είναι απαραίτητη για την ενίσχυση των γνώσεών μας για τον καρκίνο και την ανάπτυξη αποτελεσματικών θεραπειών.
Στη μελέτη τους, οι ερευνητές από την Ιατρική Σχολή Yong Loo Lin του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης (NUS) διαπίστωσε πως ο κύριος ρόλος ενός μορίου πρωτεΐνης- της DUSP6– παίζει ρόλο στην προώθηση της ανάπτυξης του τρίτου πιο συχνού καρκίνου στον κόσμο.
«Στους όγκους του καρκίνου του παχέος εντέρου έχουν ανιχνευθεί υψηλότερα επίπεδα της DUSP6, η οποία διευκολύνει τα καρκινικά κύτταρα να αναπτύσσονται ταχύτερα, να εξαπλώνονται πιο εύκολα και οδηγεί σε χειρότερα αποτελέσματα για τους ασθενείς», εξήγησε ο αναπληρωτής καθηγητής Zhang Yongliang από το Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας του NUS Medicine, συγγραφέας της μελέτης.
Το μονοπάτι της πρωτεϊνικής κινάσης που ενεργοποιείται από το μιτογόνο (MAPK) έχει ιδιαίτερη σημασία στο πλαίσιο των κυτταρικών μονοπατιών. Εκπληρώνει κεντρικό ρόλο στην ενσωμάτωση εξωτερικών σημάτων για τη ρύθμιση διαφόρων πτυχών της κυτταρικής συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης και του πολλαπλασιασμού, της διαφοροποίησης, της επιβίωσης και του θανάτου. Η DUSP6 διαδραματίζει ρυθμιστικό ρόλο στο πλαίσιο του μονοπατιού MAPK, επηρεάζοντας συγκεκριμένα τις κινάσες 1 και 2 (ERK1/2) που ρυθμίζονται από το εξωκυττάριο σήμα.
Τι έδειξε η μελέτη
Οι ερευνητές δημιούργησαν καρκινικά κύτταρα του παχέος εντέρου που υπερέκφραζαν την DUSP6 και κύτταρα στα οποία είχαν αποσιωπήσει το γονίδιο DUSP6. Τα κύτταρα που παράγουν υψηλότερα επίπεδα DUSP6 εμφάνισαν αυξημένο ρυθμό πολλαπλασιασμού και η ανάπτυξή τους παρέμεινε σημαντικά υψηλότερη από τα κύτταρα ελέγχου. Αντίθετα, η απουσία της DUSP6 είχε ως αποτέλεσμα σημαντική μείωση της κυτταρικής ανάπτυξης. Στα κύτταρα που υπερέκφραζαν την DUSP6, η ενεργοποίηση του ERK1/2 ήταν μειωμένη, ενώ ενεργοποιήθηκε στα κύτταρα χωρίς το εν λόγω γονίδιο. Επιπλέον, τα κύτταρα μετανάστευσαν 60% πιο γρήγορα στα κύτταρα που υπερέκφραζαν την DUSP6 σε σύγκριση με τα κύτταρα ελέγχου, ενώ η μετανάστευση μειώθηκε κατά 60% στα κύτταρα χωρίς το γονίδιο. Σε δοκιμές in vitro, η μέτρηση της μετανάστευσης των κυττάρων από τη μια θέση στην άλλη παρέχει πληροφορίες για την εισβολή και τη μετάσταση του καρκίνου.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ανέλυσαν την έκφραση της DUSP6 σε πρωτογενείς όγκους και παρακείμενους φυσιολογικούς ιστούς από 81 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου. Βρήκαν ότι, συνολικά, η έκφραση της πρωτεΐνης DUSP6 ήταν υψηλότερη στους ιστούς του όγκου από ότι στους γειτονικούς ιστούς. Όταν ομαδοποίησαν τους ασθενείς σύμφωνα με το επίπεδο έκφρασης της DUSP6 στον όγκο, διαπίστωσαν ότι η υψηλή έκφραση της DUSP6 συσχετίστηκε με μειωμένη επιβίωση. Το ποσοστό επιβίωσης ήταν περίπου 20% χαμηλότερο στους περίπου 60 μήνες μετά την πρώτη διάγνωση του σε εκείνους με υψηλά επίπεδα DUSP6.
«Η έρευνά μας όχι μόνο εξηγεί γιατί ορισμένοι καρκίνοι του παχέος εντέρου είναι τόσο επιθετικοί, αλλά μας δίνει επίσης έναν σαφή στόχο για την ανάπτυξη νέων θεραπειών», είπε ο Zhang.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications.
ΠΗΓΗ: New Atlas
www.ertnews.gr