Από «καθαριστές» του βυθού σε υποσχόμενους συμμάχους στην πάλη κατά του καρκίνου: τα «αγγούρια της θάλασσας» — όπως τα αποκαλούμε λόγω του χαρακτηριστικού τους σχήματος — φαίνεται ότι κρύβουν μέσα τους ένα πολύτιμο όπλο, μια φυσική ουσία ικανή να καταπολεμήσει τους όγκους χωρίς να προκαλεί προβλήματα πήξης στο αίμα.
Μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μισισίπι και το Πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν στις ΗΠΑ, ανακάλυψε μια σακχαρώδη ένωση στα «αγγούρια της θάλασσας» η οποία μπλοκάρει αποτελεσματικά το ένζυμο Sulf-2, το οποίο συνδέεται στενά με την εξάπλωση του καρκίνου.
- Advertisement -
«Η θαλάσσια ζωή παράγει ενώσεις με μοναδικές δομές οι οποίες εντοπίζονται σπάνια ή και καθόλου στα σπονδυλωτά της ξηράς. Το σάκχαρο των “θαλάσσιων αγγουριών” είναι ξεχωριστά και γι’ αυτό αξίζει να τα μελετήσουμε», δήλωσε η Μάργουα Φαράγκ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και υποψήφια διδάκτορας στο Τμήμα Βιομοριακών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μισισίπι.
Στον άνθρωπο και στα περισσότερα θηλαστικά, τα κύτταρα καλύπτονται από μικροσκοπικές «τρίχινες» δομές που ονομάζονται γλυκάνες και εμπλέκονται στην κυτταρική επικοινωνία, στην ανοσοαπόκριση και στην αναγνώριση παθογόνων. Ωστόσο, τα καρκινικά κύτταρα τροποποιούν αυτά τα μόρια με τη βοήθεια ενζύμων όπως το Sulf-2, ώστε να ευνοούν τη μετάσταση του καρκίνου.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής φαρμακογνωσίας Βίτρο Πόμιν «Τα κύτταρά μας είναι ουσιαστικά καλυμμένα με “δάση γλυκανών και τα ένζυμα αλλάζουν τη λειτουργία αυτών των δασών, “κλαδεύοντας” τα φύλλα. Αν καταφέρουμε να αναστείλουμε αυτό το ένζυμο, θεωρητικά, καταπολεμούμε την εξάπλωση του καρκίνου».
Η μελέτη, η οποία συνδύασε μαζική φασματομετρία, βιοχημεία, υπολογιστική μοντελοποίηση και εργαστηριακά πειράματα, έδειξε ότι η φουκοσιλιωμένη θειϊική χονδροϊτίνη (fucosylated chondroitin sulfate), ένα σάκχαρο που εξάγεται από το «θαλάσσιο αγγούρι» Holothuria floridana, μπλοκάρει αποτελεσματικά το ένζυμο Sulf-2. Το εντυπωσιακό είναι πως, σε αντίθεση με άλλους αναστολείς του Sulf-2, αυτή η θαλάσσια ένωση δεν επηρεάζει την πήξη του αίματος.
«Αν μια ουσία επηρεάζει την πήξη, ένας από τους σοβαρούς κινδύνους είναι η ανεξέλεγκτη αιμορραγία. Είναι λοιπόν πολύ ενθαρρυντικό λοιπόν το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ένωση δεν έχει αυτή την επίδραση», δήλωσε ο καθηγητής φαρμακευτικής χημείας Ρόμπερτ Ντέρκσεν.
Οι επιστήμονες τονίζουν επίσης πως τα φάρμακα που θα προέρχονται από τη θάλασσα όπως αυτό, μπορεί να είναι πιο ασφαλή και πιο εύκολα στην παραγωγή σε σχέση με τα αντίστοιχα ζωικής προέλευσης. Πολλά φάρμακα βασισμένα σε υδατάνθρακες προέρχονται ακόμα από χοίρους, με υψηλό κόστος και κίνδυνο μετάδοσης ιών. Αντίθετα, οι θαλάσσιες πηγές είναι πιο καθαρές και αποδοτικές.
Ωστόσο, η μαζική χρήση των θαλάσσιων αγγουριών δεν είναι ρεαλιστική, καθώς δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες. Η επόμενη πρόκληση είναι η χημική σύνθεση της συγκεκριμένης ένωσης στο εργαστήριο ώστε να προχωρήσουν οι δοκιμές σε ζωικά μοντέλα.
«Δεν μπορούμε να μαζέψουμε τόνους θαλάσσιων αγγουριών, οπότε πρέπει να βρούμε μια χημική μέθοδο παρασκευής της ουσίας», σημείωσε ο Πόμιν.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Glycobiology.
ΠΗΓΗ: Interesting Engineering
www.ertnews.gr
