Το να λες «αυτό είναι το κομμάτι τους» για ένα συγκρότημα που μετράει περίπου έξι δεκαετίες πορείας, 23 στούντιο άλμπουμ και δεκάδες επιτυχίες, είναι το λιγότερο προσβολή. Και ειδικά όταν απέναντί του έχεις τους Deep Purple.
Όμως όταν αυτό το κομμάτι ακούει στο όνομα Smoke on the Water, τα πράγματα αλλάζουν. Ένα τραγούδι που από την κυκλοφορία του το 1972 στο άλμπουμ Machine Head έως και σήμερα, έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές, ενώ δείχνει ανέγγιχτο στο πέρασμα του χρόνου: μόλις ακούγεται το ριφ από την κιθάρα του Ρίτσι Μπλάκμορ ένα μικρό ηλεκτρικό ρεύμα νιώθεις να διαπερνά το σώμα σου.
Δεν είναι τυχαίο που το Smoke on the Water κέρδισε μια θέση στη λίστα με τα 500 Καλύτερα Τραγούδια Όλων των Εποχών του Rolling Stone, ενώ το 2017 εισήχθη στο Grammy Hall of Fame.
- Advertisement -
Έστω κι αν οι Deep Purple έχουν παραδεχτεί ότι δεν περίμεναν ποτέ ότι θα έχει τέτοια απήχηση στο κοινό και ότι θα γινόταν επιτυχία – για αυτό το λόγο δεν επιλέχθηκε αρχικά ως ένα από τα singles του Machine Head. Έπρεπε να περάσει ένας χρόνος από την κυκλοφορία του άλμπουμ για να βγει το Smoke on the Water σε single.
Αλλά ήδη τότε ήταν το κομμάτι – υπογραφή των Deep Purple στις συναυλίες τους. Ειδικά η εκτέλεση στο άλμπουμ Made in Japan (το 6ο Καλύτερο Live Άλμπουμ όλων των εποχών σύμφωνα με το Rolling Stone), θεωρείται iconic.
Και με αφορμή την κυκλοφορία του Made in Japan (50th Anniversary Edition), αυτή είναι η ιστορία πίσω από τη «γέννηση» του Smoke on the Water, όπως την έχει αφηγηθεί το ίδιο το συγκρότημα.
«Ένας ηλίθιος άρχισε να ρίχνει φωτοβολίδες στο ταβάνι», Ρότζερ Γκλόβερ (μπάσο)
Θέλαμε έναν πιο ενθουσιώδη ήχο σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους μας, για αυτό νοικιάσαμε τον φορητό εξοπλισμό ηχογραφήσεων των Rolling Stones και πήγαμε για τρεις εβδομάδες στο Μοντρέ της Ελβετίας για να γραψουμε το νέο μας άλμπουμ στο ξενοδοχείο καζίνο της πόλης.
Ήταν το 1971 και το βράδυ πριν ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις πήγαμε να δούμε τον Frank Zappa και τους Mothers of Invention να παίζουν στο Montreux jazz festival. Κατά την διάρκεια της συναυλίας ένας ηλίθιος άρχισε να ρίχνει φωτοβολίδες στο ταβάνι.
Σπίθες άρχισαν να πέφτουν και όλοι βγήκαμε από την αίθουσα. Εγώ αποκόπηκα από τους άλλους, έτσι επέστρεψα μέσα για να τους βρω. Τότε έγινε μια έκρηξη και όλο το μέρος τυλίχθηκε στις φλόγες.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας, που ήταν λίγα τετράγωνα πιο κάτω, καθίσαμε στο μπαρ και βλέπαμε όλο αυτό τον μαύρο καπνό να βγαίνει από το κτίριο. Μερικά πρωινά αργότερα, ξυπνώντας ένα πρωί και βλέποντας τον καπνό πάνω από τη λίμνη, πρέπει να είπα την πρόταση «smoke on the water».
Τότε πρότεινα να ονομάσουμε έτσι μια σύνθεση του Ρίτσι, ως το τραγούδι που θα εξιστορούσε όλα όσα είχαμε ζήσει. Ο Ίαν Γκίλαν είχε ένα σημειωματάριο όπου σημείωνε στίχους, έτσι έκατσα δίπλα του, αρχίσαμε να πετάμε διάφορες ιδέες και νομίζω το κομμάτι ήταν έτοιμο μέσα σε 15 λεπτά.
Μπορεί το Smoke on the Water να υπάρχει τόσα χρόνια, αλλά ποτέ δεν βαριέμαι να το παίζω. Όπως είχε πει κάποιος κάποτε, όποτε ακούγεται είναι σαν να πατάς ένα κουμπί και ο κόσμος αυτομάτως τρελαίνεται.
* Με πληροφορίες από τον Guardian
Κεντρική φωτογραφία: BBC