Θοδωρής Μαγκλάρας
Η πρόσφατη ανακοίνωση για την πραγματοποίηση του 1ου Gorgopotamos River Party έφερε στο προσκήνιο αρκετές αντιδράσεις. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του χώρου: ο Γοργοπόταμος δεν είναι απλώς ένα ποτάμι, είναι ένα ιστορικό τοπόσημο συνδεδεμένο με την Αντίσταση, με τη μάχη για την ελευθερία και με την εθνική μνήμη.
Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο για την ανατίναξη της γέφυρας, που συμβολίζει την ενότητα και τη θυσία. Η περιοχή αποτελεί, για πολλούς, έναν ιερό τόπο μνήμης που δεν πρέπει να συνδέεται με εικόνες διασκέδασης, μουσικής και ποτού. Από αυτή τη σκοπιά, οι αντιδράσεις είναι απόλυτα κατανοητές.
- Advertisement -
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και η άποψη ότι οι χώροι αυτοί δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζονται μόνο με δέος και σιωπή. Μπορούν να γίνουν πόλοι πολιτισμού και νεανικής έκφρασης, αρκεί να υπάρχει σεβασμός και μέτρο. Ένα river party δεν σημαίνει απαραίτητα προσβολή στη μνήμη· αντιθέτως, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αφορμή ώστε περισσότεροι νέοι να γνωρίσουν τον τόπο και την ιστορία του. Το ζήτημα είναι πώς οργανώνεται: με ποιο ύφος, με ποιους όρους, με ποιο πλαίσιο.
Η συζήτηση, λοιπόν, δεν πρέπει να μένει στο «ναι ή όχι», αλλά στο πώς μπορεί να συνδυαστεί η ιστορικότητα με το παρόν. Μήπως, για παράδειγμα, η εκδήλωση θα μπορούσε να συνοδεύεται από ενημερωτικές δράσεις, εκθέσεις ή αναφορές στο ιστορικό γεγονός; Μήπως ο πολιτισμός και η ψυχαγωγία μπορούν να συνυπάρξουν με τη μνήμη, αρκεί να υπάρχει σεβασμός και προνοητικότητα;
Η ουσία είναι ότι ο Γοργοπόταμος δεν ανήκει μόνο στο παρελθόν· είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας στο παρόν. Το ζητούμενο δεν είναι να «παγώσουμε» τον χώρο στον χρόνο, αλλά να βρούμε τρόπους ώστε να παραμένει ζωντανός χωρίς να χάνει τη σημασία του.
Το ερώτημα που μένει, λοιπόν, είναι:
Θέλουμε ο Γοργοπόταμος να παραμένει ένα μνημείο που επισκεπτόμαστε λίγες φορές τον χρόνο ή να γίνει ένας ζωντανός χώρος που, με σεβασμό, ενώνει τις γενιές;
Θοδωρής Μαγκλάρας