Ήταν 9 Νοεμβρίου του 1967 όταν μια νέα μουσική εφημερίδα έκανε την εμφάνισή της στα περίπτερα των ΗΠΑ με τον Τζον Λένον στο εξώφυλλό του, αλλά από το ξεκίνημα ξεκαθάρισε ότι δεν ήταν ένα απλό παραδοσιακό έντυπο, αλλά ο στόχος ήταν να ασχοληθεί με όλα τα πράγματα και τις καταστάσεις που «εγκάλιαζε» η μουσική. Για αυτό και με το καλημέρα, το Rolling Stone δεν δίστασε να καταπιαστεί από την πολιτική μέχρι το hardcore ρεπορτάζ.
Έχοντας εμπνευστεί το όνομά του από την παροιμία «πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει», το μπλουζ κομμάτι «Rolling Stone», τους Rolling Stones και το hit του Μπομπ Ντίλαν «Like a Rolling Stone», το έντυπο που εμπνεύστηκε ο Τζαν Γουένερ, κατάφερε σύντομα να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά περιοδικά του πλανήτη.
- Advertisement -
Σήμερα, περίπου έξι δεκαετίες από τότε που ο Γουένερ δανείστηκε 7.500 δολάρια από τους γονείς του για να καλύψει τα πρώτα έξοδα της κυκλοφορίας του, το Rolling Stone έχει περάσει στην κατηγορία της «Βίβλου» της ροκ μουσικής και του κοινωνικού / πολιτιστικού ρεπορτάζ.
Ενώ από τις σελίδες του έχουν περάσει μερικοί από τους πιο γνωστούς δημοσιογράφους (όπως ο Χάντερ Τόμσον), από τους πιο επιδραστικούς φωτογράφους (όπως η Άνι Λίμποβιτς), οι μεγαλύτεροι αστέρες της μουσικής, αλλά και τα σημαντικότερα γεγονότα του πλανήτη.
Ωστόσο, η μεγαλύτερη κληρονομιά του, είναι κάτι άλλο: το αρχείο του – ένα αρχείο που μοιάζει ικανό να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της ροκ μουσικής. Κάτι που φαίνεται με τον καλύτερο τρόπο στην έκθεση «Rolling Stone Presents: Amplified, the Immersive Rock Experience», που εδώ και λίγες ημέρες φιλοξενείται στη γκαλερί Artechouse του Χιούστον, αφού πρώτα ταξίδεψε σε Νέα Υόρκη και Λας Βέγκας.
Με περισσότερες από 1.000 φωτογραφίες, 200 βίντεο, 1.300 εξώφυλλα και 300 καλλιτέχνες έχει δημιουργηθεί μια εντυπωσιακή 50λεπτη εμπειρία, που προβάλλεται στο δάπεδο και την οροφή της γκαλερί – με τη φωνή του Κέβιν Μπέικον να έχει αναλάβει τον ρόλο του ξεναγού.
Η έκθεση αποτελεί μια ξενάγηση στην ιστορία της ροκ μουσικής, των αλλαγών που έφερε στη μόδα, τη γλώσσα και τα κοινωνικά κινήματα μέσα από σπάνια πλάνα ζωντανών εμφανίσεων και παρασκηνίων, στιγμιότυπα που παρουσιάζονται πρώτη φορά, πορτρέτα, εξώφυλλα άλμπουμ και αφίσες.
Το μυαλό πίσω από την συγκεκριμένη ροκ εμπειρία είναι η Τζόντι Πέκμαν, η οποία για χρόνια διετέλεσε διευθύντρια δημιουργικού του Rolling Stone και χρειάστηκε περίπου δύο χρόνια για την έρευνα και την επεξεργασία του αρχειακού υλικού του περιοδικού.
«Πάντα διαπίστωνα ότι οι άνθρωποι αγαπούν τη ροκ φωτογραφία επειδή οι εικόνες είναι τόσο διαχρονικές και αξέχαστες. Θεώρησα ότι η έμφαση στη φωτογραφία θα άγγιζε την καρδιά του κόσμου. Είναι νοσταλγική και προκαλεί πολλά συναισθήματα» τόνισε η Τζόντι Πέκμαν για την έκθεση.
