Η μόνη θεωρία συνομωσίας έχει να κάνει μόνο με το πώς μας έχουν καταντήσει όλοι αυτοί τόσο ραγιάδες, ώστε να δεχόμαστε τα χειροκροτήματα στη Βουλή και να φιλάμε τα χέρια στους δολοφόνους
Στα Τέμπη δεν έχουν δολοφονηθεί μόνο τα παιδιά. Δολοφονείται καθημερινά εδώ και δυο χρόνια περίπου, η κοινή λογική, η αλήθεια, η ειλικρίνεια, η δικαιοσύνη. Το πόρισμα Κοκοτσάκη, μαζί με το ηχητικό από το 112 που αποδεικνύει ότι 30 παιδιά κάηκαν ζωντανά έχοντας επιβιώσει από τη σύγκρουση, πέραν της αλήθειας για τη δολοφονία φανερώνει και τη συγκάλυψη που επιχειρείται από τους υπεύθυνους.
Η μόνη θεωρία συνομωσίας έχει να κάνει μόνο με το πώς μας έχουν καταντήσει όλοι αυτοί τόσο ραγιάδες, ώστε να δεχόμαστε τα χειροκροτήματα στη Βουλή και να φιλάμε τα χέρια στους δολοφόνους.
- Advertisement -
Η μόνη θεωρία συνομωσίας έχει να κάνει με το πώς κάποιος πατέρας επιβραβεύει τον δολοφόνο παιδιών. Η μόνη θεωρία συνομωσίας έχει να κάνει με το πώς κάποιοι γονείς κατηγορούν τον Πλακιά για το ντου στον Αγοραστό και την Καρυστιανού για τις εκφράσεις της για τον Τασούλα.
Η μόνη θεωρία συνομωσίας έχει να κάνει με το πώς ΟΛΟΙ εμείς κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και δεν τον φτύνουμε που έχουμε αφήσει μονάχους τους γονείς των παιδιών που δολοφονήθηκαν από τη ΜΑΦΙΑ του τόπου να ψάχνουν το δίκιο τους.
Την ώρα που στο Βελιγράδι οι Σέρβοι ξεχύθηκαν στους δρόμους για δικαιοσύνη και αντικειμενική ενημέρωση, εδώ ανεχόμαστε τους «παπαγάλους» να κρίνουν τους γονείς, να λένε για θυσίες λες και τα παιδιά που δολοφονήθηκαν είχαν πει πριν μπουν στο τρένο πώς θέλουν να γίνουν Ιφιγένειες για να κονομάνε οι μαφιόζοι… Δεν ήθελαν. Ούτε ο Πλακιάς, η Καρυστιανού και οι άλλοι γονείς ήθελαν να θυσιάσουν τα παιδιά τους για να φτιάξουν τα τρένα στο μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα…
Γι’αυτό και ψάχνουν το δίκιο τους, κόντρα σε όλους και σε όλα. Γι’αυτό και ζητάνε να ξεθάψουν τα παιδιά τους για να σώσουν κάποια άλλα παιδιά. Μαζί και τη δικαιοσύνη. Αυτή που αγνοείται. Που βιάζεται καθημερινά, σε… ζωντανή μετάδοση. Όπως ακριβώς πέθαιναν τα παιδιά.
Και με όλους εμάς απλά να παρακολουθούμε… Να δεχόμαστε, να ανεχόμαστε, να επιβραβεύουμε και να αποθεώνουμε τους δολοφόνους. Οι κραυγές των παιδιών, το «Μαρθή σ ‘αγαπώ», το «δεν έχω οξυγόνο», μας στοιχειώνει πια όλους… Και όσοι λένε πια κάτι άλλο είναι σκουπίδια και ραγιάδες. Πώς γίναμε έτσι… Πώς γίναμε έτσι…;
Νίκος Συρίγος
