Το ελληνικό Δημόσιο για άλλη μια φορά δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο: ασυντόνιστο, ανοργάνωτο και γεμάτο αντιφάσεις.
Περίπου 300 φορείς του δημοσίου τομέα δεν έχουν αποστείλει τα απαραίτητα στοιχεία στην ΑΑΔΕ, τρεις ημέρες πριν από τη λήξη της προθεσμίας, και πλέον βρίσκονται αντιμέτωποι με πρόστιμα. Όμως, τα πρόστιμα αυτά δεν επιβάλλονται στους ίδιους τους φορείς, αλλά στα φυσικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την αποστολή των στοιχείων. Και δεν μιλάμε για απλούς υπαλλήλους, αλλά για υψηλόβαθμα στελέχη—επικεφαλής νομικών προσώπων του Δημοσίου, υπηρεσιακούς γραμματείς υπουργείων, γενικούς γραμματείς δήμων και προϊστάμενους μισθοδοσίας. Αυτοί έχουν την ευθύνη να διασφαλίσουν ότι η διαδικασία ολοκληρώνεται έγκαιρα και σωστά, και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι απλώς «τιμωρούνται άδικα».
Η επιλογή του Υπουργείου Οικονομικών να μην δώσει παράταση είναι ορθή και απολύτως δικαιολογημένη. Δεν μπορεί η κρατική μηχανή να λειτουργεί διαρκώς με εξαιρέσεις, παρατάσεις και προσαρμογές της τελευταίας στιγμής. Αν το Δημόσιο επιθυμεί να εισαγάγει ένα σταθερό χρονοδιάγραμμα για τη φορολογική διαδικασία, τότε είναι υποχρεωμένο να το τηρεί και το ίδιο. Και αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν την ευθύνη—τα στελέχη των δημόσιων φορέων—οφείλουν να αναλάβουν τις συνέπειες των πράξεων τους.
Το νέο ποινολόγιο της ΑΑΔΕ είναι σαφές: πρόστιμο 2.500 ευρώ σε περίπτωση καθυστέρησης, με προσαύξηση 50 ευρώ για κάθε επιπλέον ημέρα, μέχρι το ποσό να φτάσει στο ανώτατο όριο. Ακόμα και αν τα στοιχεία που υποβλήθηκαν είναι λανθασμένα, το πρόστιμο θα επιβληθεί μόλις οι διορθωτικές δηλώσεις των φορολογουμένων αποκαλύψουν τα λάθη. Και γιατί να μην επιβληθεί; Όταν πρόκειται για πολίτες ή επιχειρήσεις, το Δημόσιο δεν διστάζει να εφαρμόσει αυστηρά πρόστιμα για κάθε καθυστέρηση ή παράλειψη. Γιατί λοιπόν να εξαιρεθούν οι κρατικοί φορείς και τα στελέχη τους;
Η σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα δείχνει το μέγεθος της υποκρισίας: οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και άλλοι ιδιωτικοί φορείς που δεν αποστέλλουν στοιχεία εγκαίρως αντιμετωπίζουν πρόστιμα που φτάνουν έως και 50.000 ευρώ. Κανείς δεν συζητά για «παράταση» ή «επιείκεια» σε αυτές τις περιπτώσεις. Αντιθέτως, οι ίδιοι που απαιτούν συνέπεια και ακρίβεια από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, τώρα βρίσκονται στη θέση του ελεγχόμενου και ζητούν χαλάρωση των κανόνων.
Το επιχείρημα ότι το Δημόσιο «τιμωρεί το Δημόσιο» είναι ψευδές και παραπλανητικό. Δεν τιμωρείται το σύστημα γενικά και αόριστα—τιμωρούνται τα στελέχη που είχαν την ευθύνη να τηρήσουν τον νόμο και απέτυχαν. Και αν η τήρηση της προθεσμίας ήταν ανέφικτη, τότε το πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο που διοικούνται αυτοί οι φορείς και στη νοοτροπία ατιμωρησίας που επικρατεί εδώ και χρόνια.
Η καθιέρωση ενός σταθερού χρονοδιαγράμματος για την υποβολή φορολογικών δηλώσεων, από τις 15 Μαρτίου έως τις 15 Ιουλίου, αποτελεί μια θετική εξέλιξη που θα πρέπει να τηρηθεί χωρίς εξαιρέσεις. Και η εξόφληση του φόρου σε 8 δόσεις, με εκπτώσεις έως 4% για εφάπαξ πληρωμή, είναι ένα ξεκάθαρο κίνητρο για τους φορολογούμενους να συμμορφωθούν με τους κανόνες. Όμως, η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που χρειάζεται είναι η αλλαγή νοοτροπίας μέσα στο ίδιο το Δημόσιο.
Διαβάστε επίσης:
