Η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, για την οποία συμπληρώνονται δύο χρόνια στις 28 Φεβρουαρίου, άφησε πίσω της τον πόνο των συγγενών των νεκρών, αλλά και εφιάλτες στους επιζήσαντες.
Μία από αυτούς, είναι η Αλεξάνδρα Τσακίρη, στη μνήμη της οποίας θα μείνει για πάντα χαραγμένη η τραγωδία που βίωσε.
Η Αλεξάνδρα, μιλώντας στο OPEN, αποκάλυψε όσα έζησε και σκέφτηκε τη στιγμή της φονικής σύγκρουσης.
«Δεν είχαμε οξυγόνο εκείνη την ώρα, δηλαδή προσπαθούσαμε με τα χίλια ζόρια να αναπνεύσουμε, βάζαμε φουλάρια μπροστά γιατί μας δυσκόλευε αυτό που κάναμε σαν αναπνοή. Μέσα στο βαγόνι αλλά και όταν βγήκαμε, είδαμε πολύ έντονα τη φωτιά, τα δικά μας τα τζάμια είχανε σπάσει από τις λαμαρίνες της εμπορικής αμαξοστοιχίας και την φωτιά τη βλέπαμε δίπλα μας. Όλοι φώναζαν ‘’βοήθεια’’ θα πεθάνουμε. Ένας από τα πίσω βαγόνια φώναξε ‘’ψυχραιμία όλοι’’ και ήταν αυτό που χρειαζόμουν εκείνη την ώρα για να είμαι ψύχραιμη ώστε να βγούμε έξω».
«Πονάω για την Αφροδίτη, τον Άγγελο, την Εριέττα – Ειδικά η Εριέττα δεν έχει ακόμη βρεθεί»
Στη συνέχεια η ίδια είπε πως δύο χρόνια μετά δεν μπορεί να ξεχάσει τις φωνές από το μοιραίο τρένο αναφέροντας λέγοντας χαρακτηριστικά πως: «Ακόμη και τώρα μετά από δύο χρόνια δεν μπορώ να ξεχάσω αυτές τις φωνές , αυτά τα πράγματα που είδα εκείνο το βράδυ. Ειδικά για τα παιδιά που τα γνώριζα, την Αφροδίτη, τον Άγγελο και την Εριέττα, με πονάει ακόμη περισσότερο γιατί τους είδα, σηκώθηκαν και μετά από λίγο χάθηκαν και ακόμη και τώρα που μιλάμε η Εριέττα δεν έχει βρεθεί. Αυτό με πονάει παραπάνω γιατί εγώ μπόρεσα εκείνο το βράδυ να πάρω τους γονείς μου τηλέφωνο να τους πω ότι όλα καλά, είμαι εντάξει, χτύπησα λίγο αλλά είμαι εντάξει ζώ. Κάποιοι γονείς δεν δέχτηκαν αυτό το τηλεφώνημα», κατέληξε η Αλεξάνδρα, περιγράφοντας την οδύνη των συγγενών των νεκρών.
Διαβάστε επίσης:
Εκκλησία Κρήτης για Τέμπη: Βάζει λουκέτο την 28η Φεβρουαρίου – «Προσδοκούμε να λάμψει η αλήθεια»
Αλέξανδρος Λυκουρέζος: Διακομίστηκε με εγκεφαλικό στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός
