Τυφώνες, ήρεμες υπηρέτριες, Ισπανικές και Γαλλικές κωμωδίες δωματίου θεατρικής κοπής και δύο (τουλάχιστον) υπέροχες επανεκδόσεις. Καλωσορίζουμε αυτές και άλλες πολλές νέες ταινίες αυτής της εβδομάδας.
Τwisters
Κυνηγός ανεμοστρόβιλων που στα νεανικά της χρόνια είχε υποστεί μια τραυματική εμπειρία καθώς το ανεπιτυχές πείραμα της που είχε σκοπό να περιορίσει το καταστροφικό πέρασμα των απρόβλεπτων φυσικών φαινομένων, θα γίνει η αιτία να χάσει φίλους και συνεργάτες. 5 χρόνια αργότερα, και ενώ πλέον έχει συμβιβαστεί με δουλειά γραφείου σε μετεωρολογική υπηρεσία με έδρα τη Νέα Υόρκη, θα πάρει τη μεγάλη απόφαση να προσφέρει και πάλι τις υπηρεσίες της στον τομέα της καταγραφής και όχι της έρευνας των φαινομένων αλλά στο πεδίο της μάχης. Εκεί θα γνωρίσει ανθρώπους που καπηλεύονται τη δυστυχία των συμπολιτών τους, αυτάρεσκα απολαμβάνουν την εφήμερη διασημότητα μέσω του διαδικτύου αλλά και τους πραγματικούς εχθρούς που «ντύνονται» κάτι που δεν είναι.
Το “Twisters” καταφέρνει να ασκεί προοδευτική επιρροή στο είδος του εμπορικού κινηματογράφου καταστροφής εμποτίζοντάς τον με ουσιαστικά ερωτήματα (κάποια μένουν αναπάντητα και άλλα μπαίνουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων), άβολα προς διαχείριση ηθικά διλλήματα (π.χ. η σχέση της Kate Cooper με τον Javi στην τρίτη πράξη), αλλά και μια ερωτική ιστορία που με ασιατική διακριτικότητα (τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο υποψήφιος για Όσκαρ Nοτιοκορεάτης Lee Isaac Chung) που δεν είναι συνηθισμένη για το είδος. Από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ένας τυφώνας, κυκλώνας και ανεμοστρόβιλος ταυτόχρονα που σε παρασέρνει στον κόσμο που το απρόβλεπτο και εκδικητικό ενίοτε της φύσης, ταυτίζεται με την οργή θεού σε ανθρώπινη ύβρη. Ίσως, χωρίς υπερβολές, να είναι το μοναδικό block buster του καλοκαιριού που δεν πρέπει να χάσετε.
Ο Αρχηγός των Κατασκόπων
Λυπηθείτε μας θεοί τώρα που ο Νίκολας Κέιτζ βρίσκεται σε επαναπροσδιορισμό της καριέρας του, και ο Λιαμ Νίσον είναι εμφανώς κουρασμένος, τη θέση τους στις βιντεικής κοπής περιπέτειες παίρνει ένας άλλος δυστυχώς ταλαντούχος ηθοποιός, ο Άαρον Έκχαρτ. Στο πρόχειρο, βαρετό, φλύαρο και ανούσιο θρίλερ που συσκευάζεται ως περιπέτεια, η αμφισβήτηση βάση στοιχείων θανάτωση της γυναίκας αρχι-κατασκόπου, θα οδηγήσει σε περαιτέρω έρευνα που δεν αφορά κανένα λογικό θεατή.
Η Φύλακας των Δράκων
Μέτριας αισθητικής animation, που παράχθηκε αποκλειστικά για να μη μείνει στην ιστορία. Εμπνευσμένο περισσότερο από τη «Ράια και τον Τελευταίο Δράκο» και του πρώτου μέρους του «Πως να εκπαιδεύσετε το δράκο σας», σε συσκευασία μη στουντιακής «Μουλάν» με πασπάλισμα από “GOT”, χωρίς πραγματική περιπέτεια ή αγωνία, «Η Φύλακας των Δράκων» είναι η τηλεοπτική Μπάρμπι των φτωχών κινεζο-βίκινγκ.
Με το αδιαφιλονίκητο ταλέντο να επικοινωνεί με τους δράκους, ένα κορίτσι θα προσπαθήσει να σώσει το είδος προς έκλειψη αλλά και την πατρίδα της.
Συμπέθεροι από Σόι
Κάπου ανάμεσα στο «Φταίει το Όνομά Σου» και το «Θεέ μου, τί σου Κάναμε», το «Συμπέθεροι από Σόι» ψάχνει το κοινό του. Τα μπανάλ γαλλικής κοπής αστεία του, η θεατρική του δομή, τα σχεδόν προκλητικά ρατσιστικά κλισέ και το προβλέψιμο της εξέλιξης (σ.σ. όλοι θα πάρουν το μάθημά τους και θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι) κάνουν αυτό το κακόγουστο παράφωνο αστείο, να βρίσκει τη θέση του (και να ελπίζει σε βραχέα επιτυχία) στους θερινούς κινηματογράφους βορείων προαστίων.
Με παράνομο τρόπο η μέλλουσα νύφη (και επιστήμονας) θα μελετήσει το DNA των πεθερών της αλλά και της οικογένειας της, βγάζοντας ποσοστώσεις «γαλλικότητας» που δεν ικανοποιούν καμία από τις δύο μεριές.
Ομαδική Θεραπεία
Επίσης θεατρικής κοπής, και εξυπναδίστικα Ισπανικό, η «Ομαδική Θεραπεία» εμπνέεται από το “Toc Toc” (αν δεν το έχετε δει ακόμα, επιλέξτε το στο μενού του Netflix), φιλοδοξεί να σε παρασύρει με την ανατροπή αλά «Τέλειοι Ξένοι», σε εξαντλεί με την πρώτου επιπέδου ψυχαναλυτική πλήρως λεκτική αντιπαράθεση και διασώζεται στα σημεία αποκλειστικά από την εμπειρία της Αλεχάνδρα Χιμένεθ στα ήδη της ντόπιας κωμωδίας.
Με τη μάχη των φύλων στο προσκήνιο, τρία άγνωστα μεταξύ τους ζευγάρια θα συμμετέχουν εν αγνοία τους σε συνεδρία απουσίας θεραπεύτριας. Μια σειρά από φακέλους θα τους καθοδηγούν για να επιτύχουν ότι απαιτούν τα αρχέτυπα που εκπροσωπούν.
Η Θάλασσα Μέσα μου
Με ερμηνείες ανώτερες της φλατ και διδακτικής σκηνοθεσίας, τον Χαβιέρ Μπαρδέμ στο πνιγμένο του γέλιο να πείθει ως αποφασισμένος παραπληγικός που θέλει να εγκαταλείψει τη ζωή για τη «δική του θάλασσα», την Μπελέν Ρουέδα (που έχουμε απολαύσει στο «ορφανοτροφείο»), τη συγκλονιστική Λόλα Ντουένιας στη σύντομη αλλά ξέχειλη από συναισθήματα ερμηνεία της, «Η Θάλασσα μέσα μου» μπορεί να φέρει φθορές στα θεμέλια της από το αλάτι της θάλασσας, δεν επιτρέπει όμως ευτυχώς στην ιστορία να λιμνάσει, ταξιδεύοντας τον θεατή σε πελάγη συγκίνησης και καλοστημένες χαμηλόπνοες φουρτούνες.
Ο Ραμόν Σαμπέδρο, δεινός κολυμβητής που από μια λάθος βουτιά καταλήξει τετραπληγικός, διεκδικεί το δικαίωμα του στον τερματισμό της ζωής του με υποβοηθούμενη αυτοκτονία, όσο κοντινά και λιγότερο κοντινά του άτομα, προσπαθούν να καταλάβουν το γιατί και να αποδεχτούν την απόφασή του.
Χάος
Μέσα από τη σαρωτική ματιά ενός ηλικιωμένου αλλά πλουσιότερου σε περιέργεια (και διακριτικότητα) Πιραντέλο, η Ιταλία του ξεδιπλώνεται μέσα από τέσσερις διαφορετικές ιστορίες που συνδέονται από την παράδοση και τις συγκρούσεις των ανθρώπων που άλλοτε την αποδέχονται άκριτα και άλλοτε συγκρούονται με το κατεστημένο για την κοινωνική πρόοδο.
Οι αδελφοί Ταβιάνι (που ήδη μας έχουν λείψει), σε αυτό το διονυσιακό κινηματογραφικό τους γλέντι, υμνούν τη ζωή και το θάνατο μέσα από χαρακτήρες που ενσωματωμένοι στην εποχή τους έρχονται να μας πουν κάτι για την απομεσογειοποίηση της Ιταλίας και την εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους μέσα από τις παραδόσεις.
Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου
Τα αγαπημένα χιτσκοκικά θέματα, η εμμονή, η αμφισημία της ταυτότητας και της φύσης της πραγματικότητας, υπό το πρίσμα της αναζήτησης του πραγματικού και της διόρθωσης των ψευδαισθήσεων, κυριαρχούν σε αυτό το εμβληματικό έργο με τις τόσες καινοτόμες κινηματογραφικές πρακτικές (ιδιαίτερα αυτής της ταυτόχρονης αντίστροφης κίνησης κάμερας πάνω σε ράγες και ζουμ για την περιγραφή των σκηνών του ιλίγγου, γνωστό ως dolly zoom). Η στοιχειωτική μουσική επένδυση του Μπέρναρντ Χέρμαν ενισχύει την απόκοσμη ατμόσφαιρα της ταινίας και την συναισθηματική ένταση, κάνοντάς την αναπόσπαστο μέρος της συνολικής εμπειρίας. Η Κιμ Νόβακ και ο Τζέιμς Στιούαρτ ικανοποιούν ταυτόχρονα τις προσδοκίες σκηνοθέτη και θεατών.
Ο Σκότι, ένας πρώην ντετέκτιβ (που αποσύρεται λόγω ενός τραυματικού περιστατικού που του αφήνει φόβο για τα ύψη και ίλιγγο), προσλαμβάνεται εκ νέου για να παρακολουθήσει τη γυναίκα ενός φίλου του, την οποία υποψιάζεται ότι τον απατά. Τα ευρήματα είναι όμως περισσότερο ψυχοπροσδιορισμένα παρά χειροπιαστά.
Για τις ταινίες «Η Φύση του Έρωτα» και «Η Σιωπηλή Καμαριέρα» θα επανέλθουμε σύντομα με αναλυτικά κείμενα. Ακολουθούν οι συνόψεις, όπως περιγράφονται στα δελτία τύπου.
Η Φύση του Έρωτα
Η Σοφία είναι καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Μόντρεαλ και ζει έναν τυπικό σύγχρονο και πολιτισμένο γάμο με τον Ξαβιέ. Ο Συλβάν είναι ο εργολάβος που επιχειρεί να ανακαινίσει το εξοχικό τους σπίτι. Όταν η Σοφία συναντά για πρώτη φορά τον Συλβάν, είναι έρωτας με την πρώτη ματιά. Τα αντίθετα έλκονται, αλλά μπορεί να κρατήσει;
Η Σιωπηλή Καμαριέρα
Η Άννα (Πόλα Γκριμάλντο), μία οικιακή βοηθός από την Κολομβία, δουλεύει ακούραστα σε μία πολυτελή βίλα στην Κόστα Μπράβα για μία εύπορη οικογένεια που ασχολείται με το εμπόριο τέχνης. Παρασυρμένη από ψεύτικες υποσχέσεις για καλύτερες συνθήκες εργασίας μετά το καλοκαίρι, η Άννα πασχίζει να παραμείνει υπάκουη και διακριτική. Παρ’ όλα αυτά, μία τυχαία συνάντηση με μία άλλη οικιακή βοηθό στη γειτονιά τής φανερώνει έναν κόσμο θερινών απολαύσεων.
Πηγή: ertnews.gr
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – TheCaller
