Με στίχους από την Ομήρου Ιλιάδα μίλησε στη συγκινητική του ομιλία στην Τήνο για τα δύο χρόνια από την τραγωδία των Τεμπών ο Γεώργιος Ν. Γρηγοράκης.
«Η κα Καρυστιανού, για όσους πεισματικά και επιτηδευμένα εναντιώνονται, δεν πολέμησε τους θεσμούς και τα αξιακά μας πρότυπα. Δεν τα έβαλε με το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Έπραξε κάτι άλλο! Ανέσυρε της παθογένειες των προσώπων που τις υπηρετούν. Αμφισβήτησε και έθεσε υπό την κρίση της λογικής μας, την ποιότητα των ανθρώπων εκείνων που έχουν προκριθεί διαχρονικά, τυχάρπαστα και όχι κατ΄ αξίαν, στα εξουσιακά τους αξιώματα. Εκεί ακριβώς ήταν το μεγάλο χτύπημα», επισήμανε.
«Ύψωσε, με σεμνότητα, ένα μικρό χαρτί που έγραφε δικαιοσύνη για να πάρει λίγο από το φως του ουρανού και να λάμψει στα επίγεια και τα συνηθισμένα», τόνισε μεταξύ άλλων, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης.
Ολόκληρη η ομιλία του κ. Γρηγοράκη:
Αφιερωμένο: “και εστάθει ομπρός, ως στέκει λιόντισσα στα λιονταρόπουλα της, που αγριμολόι στο δάσος πέτυχαν, καθώς τα σεργιανίζει”
Ομήρου Ιλιάδα – Ραψωδία Ρ, στίχοι: 133-134.
Απέναντι στην υπόθεση των Τεμπών, υπάρχει, ανάμεσα σε αμέτρητα άλλα, ένα ακόμη ερώτημα που ασκείται στις υποψίες ορισμένων.
-Ποια είναι η κα Μαρία Καρυστιανού ;
-Η κα Μαρία Καρυστιανού είναι μία μητέρα που έχασε το παιδί της, στις 28 Φεβρουαρίου 2023.
-Και τι αξίζει η ομολογία μιας μάνας που έχασε το παιδί της ;
– ΑΞΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Πάνε ακριβώς δύο χρόνια που αναμετριόμαστε με τον ανείπωτο πόνο, άλλης μιας εθνικής τραγωδίας 57 νεκρών, 57 συνανθρώπων μας -πολλών νέων παιδιών – μονάκριβων και εκλεκτών, που στο σύνολο τους ήταν στ΄ αλήθεια, σαν ένα ευωδιασμένο μπουκέτο λουλουδιών, που δεν πρόλαβαν να ανθοφορήσουν τον καρπό τους και να δουν την άνοιξη της πρώτης μέρας, εκείνου του Μάρτη, του 2023.
Ως τραγική φιγούρα γονέα, ξεχώρισε η κα Μαρία Καρυστιανού. Μας συστήθηκε, στους περισσότερους από εμάς, μέσα από τους δέκτες της τηλεόρασης και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.
Με τη μητρική της μαχητικότητα, στεκόταν με τους άλλους χαροκαμένους γονείς-συγγενείς και οικείους των νεκρών, των τραυματισμένων, των αγνοουμένων.
Η αγωνιστικότητα της, για την εξεύρεση της αλήθειας και την απονομή δικαιοσύνης, γρήγορα σκόνταψε στις υπογεγραμμένες ευθύνες και στο πέπλο της συγκάλυψης που ακολούθησε.
Ο αγώνας φαινόταν μοναχικός, αρχικά μεταξύ λίγων δεκάδων, που πάλευαν ολομόναχοι απέναντι σε κάθε λογής θεριά.
Κάθε μέρα συμπολίτες μας, απλοί καθημερινοί άνθρωποι, έσπευδαν την συμπαράσταση τους. Κάθε μέρα ολοένα και περισσότεροι πολίτες, όσο μπορούσαν, όσο αξιώνονταν ο καθένας, ανταποκρίνονταν στο πλευρό τους και το ανηφόρι – Γολγοθάς έπαψε να φαίνεται μοναχικό.
Ο αφόρητος πόνος μοιράζονταν κάπως, μία ιδέα έστω, με την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά του κόσμου. Για όσους ξεχνούν η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δεν έχουν πολιτικό πρόσημο, είναι διάφορες κάθε πολιτικής ατζέντας και πολιτικών σκοπιμοτήτων! Στεκόμασταν δίπλα στα αναπάντητα αιτήματα τους, στο παράλογο και το ευτελές των επίσημων απαντήσεων που ακούγονταν, στις ανοησίες που εισέπρατταν, στην παρατεταμένη ένοχη σιωπή και συγκάλυψη. Τι μπορεί να σου κάνει όμως η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη απέναντι σε τόσο πόσο, σε τόσο θάνατο ,ταυτόχρονα όμως απέναντι σε τόση ανευθυνότητα και επαίσχυντη στάση.
Η αλήθεια είναι ότι όσο και να προσπαθήσεις να κανείς ένα πρόβλημα δικό σου, ποτέ δε θα μπορείς να μάθεις πως νοιώθει ένας άνθρωπος που έχει χάσει με τόσο φρικτό τρόπο το παιδί του. Πως κοιμάται και πως ξυπνάει τόσους μήνες, πως νοιώθει όταν γυρνάει σπίτι και κλείνει την πόρτα πίσω του, πως πηγαίνει στη δουλειά του, πως συνεχίζει τη ζωή του!
Με την ανώτερη ιδιότητα όλων, εκείνη της ιερής της μητρότητας, η κα Καρυστιανού έδινε και δίνει την καθημερινή της μάχη. Ανάμεσα σε τόσες αντιξοότητες, μέσα σε ένα τρικυμισμένο και θολό τοπίο, αγωνιζόταν να βρει το οδηγητικό νήμα της αλήθειας, που θα έφερνε τη δικαίωση και τη γαλήνη στις ψυχέςόλων μας .
Ανάμεσα στις πάμπολες θεσμικές και ανθρώπινες αθλιότητες που ξετυλίγονταν του εγκλήματος των Τεμπών, υπήρχε μία που φάνταζε ανυπέρβλητη. Εκείνη του πολιτικού Και ο πολιτικός εξαναγκασμός είναι ομολογουμένως μία από τις χειρότερες μορφές βίας εξαναγκασμού., διότι αποσκοπεί ακριβώς να μας στερήσει την ελευθερία να μιλάμε, την ελευθέρια να γράφουμε. Είναι ο χυδαίος εξαναγκασμός που αφαιρεί από τους ανθρώπους την ελευθερία του λόγου, της δημόσιας συναναστροφής, των απλών αλλά και βαθύτερων σκέψεων, των δικαιολογημένων ερωτημάτων που εγείρονται.
Τι μας απομένει τότε αν χάσουμε όλα αυτά; μας απομένει μονάχα ένα: Η ελευθερία της σκέψης. Και ήταν ακριβώς αυτή η ελευθερία που η κα Καρυστιανού μας την κοινώνησε, ως μάνα και ως μορφωμένη πολίτης αυτής της χώρας. Εξέφρασε με απαράμιλλο θάρρος αυτό που σκεφτόμαστε όλοι. Γιγάντωσε την ελεύθερη σκέψη της, στο φως της δημόσιας ζωής μας! Έγινε η μάνα όλων μας! Έγινε ο δικός μας άνθρωπος! Έγινε εμείς! Ταυτόχρονα όμως η κα Καρυστιανού έκανε και κάτι πολύ πιο σπουδαίο,μεγάλο και αξιοθαύμαστο.
Έγινε σκέψη! Έγινε ομιλία! Έγινε γραφή! Έγινε λόγος!
Δύο έτη τώρα η κα Καρυστιανού κάνει ακριβώς αυτό ! Πράττει κατά λόγο που σημαίνει ότι πράττει κατά ελευθερία !
Και το πράττει κατά λόγο είναι ακριβώς ταυτόσημο με το πράττει κατ΄ ελευθερία.
Και ο λόγος είναι η τελική έκφραση της ελευθερίας. (Κωνσταντίνος Τσάτσος 1962/ Νέον Δίκαιον).
Η κα Καρυστιανού, για όσους πεισματικά και επιτηδευμένα εναντιώνονται, δεν πολέμησε τους θεσμούς και τα αξιακά μας πρότυπα. Δεν τα έβαλε με το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.
Έπραξε κάτι άλλο! Ανέσυρε της παθογένειες των προσώπων που τις υπηρετούν. Αμφισβήτησε και έθεσε υπό την κρίση της λογικής μας, την ποιότητα των ανθρώπων εκείνων που έχουν προκριθεί διαχρονικά, τυχάρπαστα και όχι κατ΄ αξίαν, στα εξουσιακά τους αξιώματα. Εκεί ακριβώς ήταν το μεγάλο χτύπημα.
Ύψωσε, με σεμνότητα, ένα μικρό χαρτί που έγραφε δικαιοσύνη για να πάρει λίγο από το φως του ουρανού και να λάμψει στα επίγεια και τα συνηθισμένα.
Ενθυμούμαι το μικρόψυχο ανάστημα της προέδρου του Αρείου Πάγου που σήκωσε το γάντι να απαντήσει, στη σαφήνεια των αμείλικτων ερωτημάτων μιας μάνας, με γενικευμένες αληθοφάνειες και αοριστολογίες.
Απόψε δύο έτη μετά, εμείς οι απλοί πολίτες ένα ετερόκλητο πλήθος, όσο ποτέ, συντριπτικά μεγάλο σε όλη την Ελλάδα και τον απόδημο Ελληνισμό, από κάθε γωνιά της πατρίδας μας στεκόμαστε συμπαραστάτες στα θύματα των Τεμπών , δυναμικά και ειρηνικά. Συμμετέχουμε με την ελευθερία της σκέψης μας.
Υψώνουμετο δικό μας λόγο, ως φωνή διαμαρτυρίας απαιτώντας επιτέλους δικαιοσύνη και αλήθεια.
Είμαστε όλοι παρόντες. Δίνουμε τη δική μας ανάσα.
Κάνουμε τη μέρα μεγάλη, γεμάτη φως και οξυγόνο!
Και συνεχίζουμε !
Τήνος: 28/02/2025
Γ . Ν. Γ
Διαβάστε επίσης:
ΕΛ.ΑΣ: «Ανυπόστατες και συκοφαντικές οι αναρτήσεις για δήθεν ταύτιση αστυνομικών με κουκουλοφόρους»
