«Ο Διάδοχος»: Η επιστροφή στο Κεμπέκ και ένα εφιαλτικό γεγονός που θα καθηλώσει – Αποκλειστική Συνέντευξη Μαρκ-Αντρέ Γκροντέν

Το προκλητικό ψυχολογικό θρίλερ «Ο Διάδοχος» του σεναριογράφου και σκηνοθέτη της ταινίας Ξαβιέ Λεγκράν έχει χιτσκοκικές επιρροές, και πρόκειται να καθηλώσει τον θεατή. Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε τρείς χώρες την Γαλλία τον Καναδά και το Βέλγιο. Είναι παραγωγή του 2023 και με διάρκεια 112′. Ο θεατής που θα επιλέξει αυτή την ταινία για προβολή δεν θα το μετανιώσει διότι πρόκειται να τον συνεπάρει η ιστορία του επιτυχημένου Ελιάς και του προβληματικού και απών από την ζωή του πατέρα. Εκεί που όλα φάνταζαν ιδανικά στην ζωή του πρωταγωνιστή μια σειρά από κακουχίες πρόκειται να του συμβούν και να του δημιουργήσουν μπελάδες. Ποιοι θα είναι όμως αυτοί οι μπελάδες που θα συναντήσει και πόσο θα επηρεάσουν την ζωή του νεαρού Ελιάς;

Η υπόθεση της ταινίας βρίσκει τον ευτυχισμένο και επιτυχημένο, Ελιάς να γίνεται ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής ενός διάσημου γαλλικού οίκου υψηλής ραπτικής. Όταν μαθαίνει ότι ο πατέρας του, τον οποίο έχει να δει πολλά χρόνια, μόλις πέθανε από καρδιακή προσβολή, αφήνει για λίγο τον λαμπερό κόσμο της μόδας και ταξιδεύει στο Κεμπέκ για να τακτοποιήσει τα κληρονομικά του. Εκεί όμως, ο νεαρός σχεδιαστής ανακαλύπτει ότι έχει κληρονομήσει πολλά χειρότερα από την εύθραυστη καρδιά του πατέρα του…

- Advertisement -

Αποξενωμένος από τον γονιό του, ο Ελιάς, επιστρέφει σε ένα άγνωστο σε αυτόν σπίτι, «ψηλαφώντας» αμήχανα τα ίχνη της καθημερινότητας ενός ανθρώπου για τον οποίο δεν γνωρίζει πια σχεδόν τίποτε. Ο Λεγκράν «υφαίνει» με μαεστρία, μέσα από μικρές λεπτομέρειες, και κυρίως μέσα από το βλέμμα του εκφραστικού πρωταγωνιστή του, τις λεπτές συναισθηματικές αποχρώσεις μίας σύνθετης σχέσης με επεισοδιακό παρελθόν, αλλά χωρίς κανένα πια μέλλον. Έχοντας να αντιμετωπίσει τα άλυτα ζητήματα που τον έδιωξαν από το σπίτι, ο ήρωας καταφέρνει μετά βίας να τακτοποιήσει τις πρακτικές λεπτομέρειες της κηδείας του πατέρα του, μέχρι που ένα εφιαλτικό γεγονός ανατρέπει τα πάντα…

Από το σημείο αυτό η δράση καλπάζει οδηγώντας με φρενήρεις ρυθμούς σε μία αδιανόητη κορύφωση που εντυπώνεται στο νου. Ένα ηχηρό σχόλιο για το βάρος της γονεϊκής «κληρονομιάς», τον φαύλο κύκλο της βίας, την ανθρώπινη αδυναμία και την πατριαρχία.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας «Ο Διάδοχος»

Ποια ήταν η αντίδραση σου για το σενάριο της ταινίας αλλά και για τον ρόλο του Ελιά;

Την πρώτη φορά που διάβασα το σενάριο αναφέρει ο Μαρκ-Αντρέ Γκροντέν, μίλησα με τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη της ταινίας Ξαβιέ και αφού του είπα ότι μου άρεσε το σενάριο και όλα τα υπόλοιπα που είχαν να κάνουν με την ταινία, του είπα: «Συγγνώμη για τη γλώσσα μου, αλλά πώς στο καλό θα μιλήσεις για αυτή την ταινία; Πώς θα την πουλήσεις; Ποιο θα είναι το τρέιλερ σου; Είναι πολύ απαιτητικό να μιλήσεις για την ταινία χωρίς να αποκαλύψεις τι συμβαίνει σε αυτήν». Νομίζω ότι ως θεατές, είναι πάντα εύκολο να κοιτάξουμε κάτι και να πούμε ότι θα αντιδρούσαμε εντελώς διαφορετικά. Αλλά παρακολούθησα πολλά ντοκιμαντέρ για διάφορα θέματα όπως τα εγκλήματα. Διαβάζοντας τα νέα μερικές φορές, βλέπω ότι οι άνθρωποι αντιδρούν με πολύ παράξενους τρόπους όταν πανικοβάλλονται. Δεν είναι λογικό, και νομίζω ότι ο Ελιάς ή ο Σεμπάστιαν, όπως και να τον πούμε, είναι πολύ εύθραυστος, ανασφαλής και έχει άγχος. Όταν κάτι φρικτό συμβαίνει στη ζωή του, χάνει την ψυχραιμία του, χάνει την λογική του και πανικοβάλλεται. Και όταν οι άνθρωποι πανικοβάλλονται, κάνουν τρελά πράγματα, ακόμα και για τους καλύτερους λόγους. Προσπαθούν να κάνουν το σωστό, αλλά δεν το κάνουν. Και την ίδια στιγμή, δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό που πραγματικά είσαι. Ο χαρακτήρας (Ελιάς) αποφάσισε ότι ήθελε να απομακρυνθεί από την οικογένειά του. Δεν ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί τους. Ήθελε να ζήσει τη ζωή του, να φύγει και να δουλέψει στη βιομηχανία της μόδας. Έτσι ταξίδεψε στο Παρίσι και κυριολεκτικά στο κρεβάτι δημιούργησε αυτή την περσόνα, αυτόν τον χαρακτήρα κάποιου που έχει τον έλεγχο, τη δύναμη τη δημιουργικότητα και την εξουσία. Και πράγματι το κατάφερε αυτό. Αλλά μέσα του, δεν είναι πραγματικά ο εαυτός του. Ακόμα και το όνομά του άλλαξε από Σεμπάστιαν σε Ελιάς.

Ο κόσμος συχνά σε ταυτίζει με τον χαρακτήρα της ταινίας, πως το χειρίζεσαι εσύ αυτό;

Όταν άρχισα να κάνω πολλές συνεντεύξεις ήμουν πολύ ντροπαλός, ειδικά όταν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι γύρω μου. Αν πάω σε ένα τηλεοπτικό στούντιο με κοινό και ζωντανή συνέντευξη, πανικοβάλλομαι. Είμαι πολύ ντροπαλός. Οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ήμουν πολύ μυστηριώδης και σοβαρός. Όταν άρχισα να βγαίνω με την κοπέλα μου, οι άνθρωποι του χώρου την ρωτούσαν αν την κάνω να γελάει. Ο κόσμος έχτισε αυτή την περσόνα γύρω μου, αυτή την αύρα ότι είμαι θεατρίνος, περίπλοκος και σοβαρός, ότι δεν γελάω ποτέ και ότι κάνω μυστήριες ταινίες και δράματα, αλλά αυτό δεν είμαι εγώ. Δεν πάλεψα ενάντια σε αυτό, αλλά τα τελευταία χρόνια ήθελα οι άνθρωποι να ξέρουν ποιος είμαι πραγματικά. Συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι έχουν πολλές αντιλήψεις για τους διάσημους, επειδή είναι στο προσκήνιο. Ακόμα και στην καθημερινότητα, οι άνθρωποι παρουσιάζουν τον εαυτό τους με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι σε ικανοποιημένος με αυτό που πραγματικά είσαι. Όλοι θέλουν να ανήκουν κάπου αλλά και να ξεχωρίζουν. Για πολύ καιρό, οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι μοναδικό αλλά δεν είναι.. Είμαστε απλοί άνθρωποι που κάνουμε δουλειές και ενδιαφερόμαστε για το τι έχει να πει ο άλλος. Η λάμψη που βγαίνει προς τα έξω δεν υπάρχει πραγματικά. Ακόμα και στα πιο απλά πράγματα, πηγαίνεις σπίτι και κάθεσαι στην τουαλέτα όπως όλοι οι άλλοι.

Είναι γνωστό ότι η ταινία γυρίστηκε και στην Γαλλία, πως συνηθίζεις τις διαφορετικές προφορές που πρέπει να έχει σαν ηθοποιός;

Στο Κεμπέκ, επειδή έχουμε συγκεκριμένη προφορά, έχουμε τον δικό μας τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα, τη δική μας αργκό και δεν εκτιμάται πολύ να παίρνουμε τη γαλλική προφορά. Το μισούμε αυτό. Όταν δουλεύω στη Γαλλία, ειδικά όταν κάνω συνεντεύξεις, δεν θέλω κανένας να καταλάβει ότι έχω έστω και λίγο γαλλική προφορά. Όταν οι ηθοποιοί πηγαίνουν στη Γαλλία για να δουλέψουν και επιστρέφουν με μια μικρή γαλλική προφορά, οι άνθρωποι το μισούν. Αυτό λέει πολλά για τον χαρακτήρα ενός ηθοποιού.

Ποιος-α γνωρίζει τον πραγματικό του ευατό;

Όταν συναντά αυτή την κοπέλα με την οποία είχε σπουδάσει, της λέει ότι πουλάει φέρετρα και ότι είναι κάποιος άλλος. Είναι η πρώτη που λέει ότι τον ξέρει πραγματικά. Η βοηθός και φίλη του, δεν τον ξέρει. Ξέρει τον Ελία, όχι τον Σεμπάστιαν. Και όταν επιστρέφει, δεν υπάρχει κανένας εκεί που να τον ξέρει γιατί έλειπε 20 χρόνια. Αυτή η ηθοποιός είναι φανταστική, είναι πολύ γνωστή ηθοποιός στο Κεμπέκ και είναι σαν το κωμικό ανάλαφρο της ταινίας.

Σε βοήθησε με τον απαιτητικό σου ρόλο ο Ξαβιέ Λεγκράν (σεναριογράφος και σκηνοθέτης) για να μπορέσεις να βγάλεις εις πέρας τις δύσκολες σκηνές;

Είναι ο τρόπος που χτίζω τον χαρακτήρα. Είναι ο τρόπος που ο Ξαβιέ χτίζει τον χαρακτήρα. Γυρίζω αυτό που είναι γραμμένο στο σενάριο, μόνο που δεν περίμενα το γύρισμα να είναι τόσο απαιτητικό και περίπλοκο. Πήγαμε βαθύτερα στο σκοτάδι. Ήμουν τρομοκρατημένος. Δεν ήξερα τι έκανα. Γυρίσαμε όλο το σπίτι σε μία σειρά γυρισμάτων και ήταν πολύ απαιτητικό. Ήμουν χαμένος. Δεν ήξερα αν τα πλάνα ήταν καλά ή όχι. Απλώς παραδόθηκα στον Ξαβιέ, τον εμπιστεύτηκα 100%. Ήμουν κουρασμένος, σωματικά και συναισθηματικά. Αυτό αφαίρεσε πολλά στρώματα προστασίας που είχα ως ηθοποιός. Δεν άφηνα τον εαυτό μου να αφεθεί τόσο πολύ. Ο Ξαβιέ ήταν πολύ καλός στο να με κάνει να αφεθώ λίγο παραπάνω. Όταν τελειώσαμε τα γυρίσματα, τελειώσαμε με το τέλος της ταινίας. Ήμουν τόσο κουρασμένος. Δεν είχα καμία προστασία. Όταν ήθελα να κλάψω, έκλαιγα αληθινά. Ήταν φανταστικός σκηνοθέτης. Νιώθω τόσο τυχερός. Η ταινία ήταν εκπληκτική. Δεν ήθελα να τον απογοητεύσω, οπότε παραδόθηκα εντελώς.

Μετά από 18 χρόνια όλοι μιλάνε ακόμα για την ταινία “Crazy”, ποιος πιστεύεις ότι είναι ο λόγος που πήρε τόσο μεγάλη απήχηση;

Το “Crazy” έχει καλό όνομα γιατί είναι πραγματικά τρελό. Όταν γυρίζαμε την ταινία, νιώθαμε ότι κάνουμε κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό, αλλά ποτέ δεν περιμέναμε να κυκλοφορήσει τόσο πολύ παγκοσμίως. Αυτός είναι ο λόγος που δούλεψα στην Ευρώπη. Οι άνθρωποι μιλάνε για το “Crazy” κάθε εβδομάδα τα τελευταία 18 χρόνια. Όπου κι αν πάω, κάποιος το αναφέρει. Ταξίδεψα πολύ για να προωθήσω την ταινία και πήγα στην Ισπανία, στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη. Είναι απίστευτο πώς μετά τις προβολές, συναντούσα ανθρώπους που μου έλεγαν ότι τους άγγιξε βαθιά. Ο Ζαν Μαρκ Βαλέ ήταν ένας απίστευτα ταλαντούχος δημιουργός, ευαίσθητος, συγγραφέας και σκηνοθέτης. Άλλαξε τη ζωή σχεδόν όλων όσων δούλεψαν σε αυτή την ταινία. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του “Crazy” κέρδισε ένα Όσκαρ. Πολλοί άνθρωποι έχουν διεθνείς καριέρες λόγω αυτής της ταινίας. Όταν είδαμε που πήγαινε η ταινία παγκοσμίως, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε άλλη τέτοια ταινία. Είναι το είδος του πρότζεκτ που συμβαίνει μία φορά στη ζωή, αν είσαι τυχερός. Και ήμουν πολύ τυχερός.