Άρη Σπηλιωτόπουλου, π. Υπουργού
Νίκου Σταυρογιάννη, π. Βουλευτού και Δημάρχου Λαμίας
Σάββα Τσιτουρίδη, π. Υπουργού
Ευάγγελου Αντώναρου, π. Κυβερνητικού Εκπροσώπου
Κρινιώς Κανελλοπούλου, π. Βουλευτού
Χρήστου Ζώη, π. Υπουργού
Συμπληρώνονται 47 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ομαλή και αδιατάρακτη, στη συνέχεια, δημοκρατική μας πορεία. Μιας επιστροφής στον κοινοβουλευτισμό που πραγματοποιήθηκε με πολλές δυσκολίες, μέσα σε τραγικές συνθήκες. Η χώρα με την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων και την κατάληψη του 38% της Κύπρου, βίωνε μια εθνική καταστροφή, που είχε προκαλέσει με την ανατροπή της συνταγματικής τάξης στο νησί, η χούντα των Αθηνών. Ένα δράμα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κλήθηκε εσπευσμένα από το εξωτερικό κι έθεσε τέσσερις στόχους () την επαναλειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, () την αποκατάσταση της βαριά τραυματισμένης εθνικής ενότητας, () την εξασφάλιση της κοινωνικής ισορροπίας για όλους τους Έλληνες, () την ένταξη της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη. Όχι χωρίς δυσκολίες, συχνά και με έντονη κριτική από άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά δεν λοξοδρόμησε. Κι έτσι σήμερα αυτές οι επιλογές θεωρούνται αδιαπραγμάτευτες από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.
Η 24η Ιουλίου, είναι μέρα εθνικής μνήμης και περισυλλογής για τα λάθη που έδωσαν την πρόφαση σε επίορκους αξιωματικούς να υφαρπάξουν την εξουσία. Για τα λάθη που οδήγησαν σε απώλεια ελλαδικού χώρου. Για την υποχρέωση που έχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να βρίσκουν τρόπους εξασφάλισης και οικονομικής ανάπτυξης για τον τόπο και κοινωνικής ευημερίας για όλους, ώστε κανείς Έλληνας να μη μένει πίσω.
Η φετινή επέτειος δεν είναι ημέρα γιορτής. Είναι ημέρα αναστοχασμού κι επαγρύπνησης. Γιατί η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πανδημία χωρίς ορατό τέλος που έρχεται ως συνέχεια μια δεκάχρονης βαθιάς οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης που δοκίμασε και δοκιμάζει ακόμη την κοινωνία και την οικονομία. Μιας κρίσης που δημιουργεί στρατιές ανέργων. Μιας κρίσης που βυθίζει όλο και περισσότερους Έλληνες στην ανασφάλεια και τους φέρνει αντιμέτωπους με τη φτώχεια. Παχιά λόγια και μεγάλες υποσχέσεις δεν αρκούν. Οποιοδήποτε εκβιαστικό δίλημμα για την επίτευξη πολιτικών ή άλλων στόχων, είναι απαράδεκτο. Οι αναμφίβολα υπαρκτές δυσκολίες δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν ως μοχλός αναστολής ή εξασθένησης των αδιαπραγμάτευτων ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Ειδικά σε μια περίοδο εθνικής δοκιμασίας. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται οδηγούν τη χώρα, συνειδητά και με δική τους ευθύνη, σε επικίνδυνο διχασμό.
Ακριβώς το αντίθετο πρέπει να συμβεί. Περισσότερο από ποτέ πρέπει όλοι, θεσμικοί παράγοντες, δημόσια πρόσωπα αλλά κι η κοινωνία των πολιτών να περιφρουρήσουμε και να ενισχύουμε συνεχώς την εθνική ενότητα και τη δημοκρατία. Να αγωνιζόμαστε καθημερινά για την ενδυνάμωση, την εμβάθυνση και την ουσιαστική λειτουργία των θεσμών χωρίς εκπτώσεις. Να διασφαλίζουμε την κοινωνική συνοχή, τη δικαιοσύνη και την ευημερία του Λαού μας, και ένα ελπιδοφόρο μέλλον για την νέα γενιά. Με εθνική αξιοπρέπεια, στέλνοντας ξεκάθαρο και αποφασιστικό μήνυμα σε όλους, φίλους, εταίρους, αντιπάλους και εχθρούς. Εκτός αλλά και εντός των τειχών.
