Εννέα χρόνια μετά την πολύ επιτυχημένη πρώτη παρουσίαση, το «Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου επιστρέφει από τις 14 Οκτωβρίου στο Faust Bar Theatre, με την Λίλη Τσεσματζόγλου να ερμηνεύει ξανά αυτόν τον αλληγορικό μονόλογο με σαρκασμό και χιούμορ σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου και μουσική Γιάννη Οικονόμου.
Ένα ιδιαίτερο πλάσμα, πετά από τόπο σε τόπο, ψάχνοντας εκείνη τη «γη» που θα την κατανοήσει και θα την αποδεχτεί. Στο ταξίδι της αυτό ανεβαίνει στον αγαπημένο της βράχο, το Λυκαβηττό, συναντά μια… γατούλα με ροζ μυτούλα, έναν σκαντζόχοιρο ονόματι Φάουστ ή… άουτς, τον μπούφο του Ρόμπερτ Φίσερ. Κουρασμένη από το πέταγμα κάθεται στα τραπεζάκια της πλατείας στο Γκάζι και ονειρεύεται πάνω σε ένα καφάσι μπύρες. Μέσα σε μια παραίσθηση πραγματικότητας και φαντασίας, ένα έργο για τον διαρκή αποπροσανατολισμό που ο καθένας από εμάς μπορεί να βιώσει.
Η πρωταγωνίστρια
Μας λέει η Λίλη Τσεσματζόγλου: “Πιστεύω πως η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει να διαχειριστεί ο άνθρωπος είναι ο χαρακτηρισμός του ως κοινωνικό ον. Η δυσκολία αυτή κρύβεται στην σημαντικότητα του ναι μεν να συνυπάρχει με το κοινωνικό του σύνολο, δημιουργώντας σχέσεις επαγγελματικές, οικογενειακές, συντροφικές, ενώ ταυτόχρονα να μπορεί με αξιοπρέπεια να διατηρεί την ατομικότητα του. Αυτό κρύβει πολλές «παγίδες», καθώς η ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου έρχεται σχεδόν πάντα σε σύγκρουση με την ανάγκη του να εκφράσει εκείνο που πραγματικά είναι. Και σχεδόν πάντα η ανάγκη του συνόλου είναι απείρως πιο ισχυρή. Αυτό στην πορεία έχει ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική λήθη ή ακόμα και την απαξίωση του αληθινού εαυτού του από τον ίδιο. Και ο αληθινός εαυτός πιστεύω πως δεν είναι τίποτε άλλο από τις επιλογές που κάνει καθένας μας κάθε δευτερόλεπτο. Από το τι θα φάει μέχρι με ποιον άνθρωπο θα ξαπλώσει το βράδυ να κοιμηθεί ή και όχι. Όλη η δυσκολία και τολμώ να πω και η δυστυχία του ανθρώπου, κρύβεται στην φράση «τι θα πει ο κόσμος», που ενώ μοιάζει ξεπερασμένη πιστεύω πως είναι ριζωμένη στα θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης και δεν είμαι πολύ σίγουρη πως μπορεί να εξαλειφθεί, συνολικά τουλάχιστον. Και εδώ ερχόμαστε να συναντήσουμε την μύγα του Φλάι, η οποία προσπαθώντας γενναία να διατηρήσει την ατομικότητά της, το σύνολο, ο όχλος τελικά την κατασπαράζει.
- Advertisement -
Εγώ ονειρεύομαι έναν κόσμο που θα μας χωράει όλους. Είναι ο σκοπός της ύπαρξής μου να μπορέσω να τον δημιουργήσω έστω και σε υποσύνολα, πιστεύοντας πως αυτά θα δημιουργήσουν άλλα και άλλα και άλλα”.
INFO
Σκηνικά-κοστούμια:Κική Μήλιου- Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική: Γιάννης Οικονόμου- Φωτογραφίες: Νικόλας Γρηγορίου- Creative Agency: Aloha Design Studio- Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 20:30.
Διαβάστε επίσης:
Η «Αγριόπαπια» του Ερρίκου Ίψεν στο θέατρο Εκάτη
Θέατρο: Επανέρχεται στη σκηνή του Ιδρύματος «Μ. Κακογιάννη» η παράσταση «Αξία της Ζωής»
Στο ιστορικό θέατρο Olimpico της Ιταλίας η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου
ΠΟΝΤΙΚΙ ART | topontiki.gr