Το ταξίδι στη χώρα του πάγου και της φωτιάς φτάνει στο τέλος του. Η Βάσω Βασιλαδιώτη καταγράφει τα καθηλωτικά τοπία της παγωμένης λιμνοθάλασσας, της παραλίας με τα διαμάντια, τους εκτυφλωτικούς καταρράκτες του νότου και τους θερμοπίδακες που παίζουν με τα ύψη, αποχαιρετώντας τα σεληνιακά τοπία της Ισλανδίας με μια τελευταία επίσκεψη στο Ρέικιαβικ.
Φύση αδάμαστη και ανεξάντλητη η ισλανδική φύση δεν παύει να σε εκπλήσσει σε κάθε σου βήμα. Και εκεί που λες πως τα έχεις δει όλα κι αρχίζεις να εξοικειώνεσαι με τα απόκοσμα πεδία της λάβας του πάγου και της φωτιάς, εισβάλλει μπροστά σου η Τζοκουλσαρλόν (Jokulsarlon). Μια λιμνοθάλασσα γεμάτη παγόβουνα. Ένα θέαμα που κόβει την ανάσα. Το όλο σκηνικό, αν και βρίσκεται πάνω στον περιφερειακό δρόμο, μοιάζει εξωπραγματικό, εξωγήινο, απόκοσμο.
Υπάρχουν τόποι στον κόσμο που η ομορφιά τους είναι δύσκολο να αποτυπωθεί σε μια φωτογραφία. Και τόποι που η λέξη «ομορφιά» αδυνατεί να αποδώσει το μεγαλείο τους. Εδώ η φύση μεγαλουργεί και όσο πιο απόκοσμη κι ανέγγιχτη φαίνεται τόσο πιο κοντά σου την νιώθεις.
