Οι πρόεδροι μπορεί να αλλάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ή έστω να κρίνονται διαρκώς και να χρειάζεται να κληθεί η κομματική βάση για να τους επιλέξει, αλλά κάποια «στελέχη», ου μην αιώνιοι παράγοντες, θέλουν η κεντρική επιτροπή να παραμένει η ίδια, ό,τι κι αν γίνει. Σαν να είναι η σημερινή σύνθεσή της… ισόβια.
Ένα από τα πιο τραγελαφικά και πάντως αντικαταστατικά και αντιδημοκρατικά σκηνικά που έγιναν στην προχθεσινή συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής, αφορούσε στην τύχη του ίδιου του οργάνου.
Έχοντας προηγηθεί προφανώς κάποιο περίεργο παρασκήνιο, στο οποίο πρωταγωνίστησαν μάλλον ορισμένοι ιδιοτελείς περί του κομματικού τους στάτους και ίσως ανήσυχοι για την επιρροή που (δεν) έχουν πλέον στην κομματική βάση, υποκίνησαν ένα σχέδιο, με στόχο να μην στηθούν κάλπες για την εκλογή νέας κεντρικής επιτροπής, όπως προβλέπει το καταστατικό.
Την πρόταση ανέλαβε να παρουσιάσει από το βήμα της συνεδρίασης ο Δημήτρης Χατζησωκράτης και είναι απορίας άξιον γιατί το έκανε, καθώς δεν φημίζεται για τέτοιου είδους ροπή σε μεθοδεύσεις.
Τι είπε ο κ. Χατζησωκράτης; Πρότεινε η εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής να μην γίνει την ίδια μέρα της εκλογής προέδρου, αλλά αργότερα. Το πότε, μικρή σημασία έχει – γιατί όχι και… ποτέ;
Η πρότασή του ήταν αντίθεση με την εισήγηση της πολιτικής γραμματείας, που λέει για εκλογή προέδρου και ΚΕ στις 24 Νοεμβρίου.
Κυρίως όμως ήταν κατάφωρα αντίθετη με όσα προβλέπει το καταστατικό στο άρθρο 20, στο οποίο αναφέρεται ρητά το εξής: «Η εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής γίνεται σε πανελλαδικό επίπεδο με καθολική ψηφοφορία όλων των μελών με ενιαία λίστα. Με τον ίδιο τρόπο και την ίδια μέρα, σε ξεχωριστή κάλπη, γίνεται και η εκλογή του Προέδρου του κόμματος».
Αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον πρόεδρο (τον Κασσελάκη ή κάποιο άλλο πρόσωπο) θα εκλέξει και νέα κεντρική επιτροπή, ώστε όλη η ηγεσία του να είναι αναβαπτισμένη, με νωπή εντολή και να εκφράζει ακριβώς τους συσχετισμούς και τις διαθέσεις που υπάρχουν στη βάση τη συγκεκριμένη στιγμή.
Με το πού διατυπώθηκε η πρόταση ξέσπασε σάλος στην αίθουσα. Ο έμπειρος Παναγιώτης Ρήγας μίλησε για αντικαταστατική πρόταση, ενώ ο Θάνος Μωραΐτης ζήτησε μετ’ επιτάσεως το λόγο για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και να στείλει ένα μήνυμα, τύπου «ώπα, όλα έχουν κι ένα όριο».
Ο διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας τόνισε χαρακτηριστικά ότι «όποιος σηκώσει το χέρι υπέρ αυτής της πρότασης θέλει την ομηρία, το χάος, τη διάλυση και τη ρευστοποίηση».
Σημειωτέον ότι τη στιγμή που επιλέχθηκε να διατυπωθεί η πρόταση ήταν ελάχιστοι της πλευράς Κασσελάκη στην αίθουσα, καθότι είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η συνεδριαση.
Η έντονη αυτή αντίδραση του κ. Μωραΐτη, όπως και το κλίμα που διαμορφώθηκε στη συνέχεια, οδήγησαν τον κ. Χατζησωκράτη να δηλώσει ότι αποσύρει την πρόταση. Αφήνοντας όμως έναν υπαινιγμό ότι μπορεί να την ξαναφέρει.
Ποια είναι η ουσία μίας τόσο καταφανέστατα αντικαταστατικής πρότασης;
Κυρίως η επιδίωξη ορισμένων να μην κριθούν ποτέ από τη βάση, διότι φοβούνται ότι δεν πρόκειται να επανεκλεγούν στο όργανο! Ή, κάποιων άλλων που δεν έχουν μεν το φόβο της δικής τους επανεκλογής, αλλά εκτιμούν ότι δεν θα διατηρήσουν την επιρροή που διαθέτουν στη σημερινή σύνθεση της κεντρικής επιτροπής.
Αλλά υπάρχει και κάτι χειρότερο:
Η μη εκλογή νέας κεντρικής οδηγεί σε ένα τερατώδες σχήμα:
Ο μεν πρόεδρος θα έχει εκλεγεί από τη σημερινή κομματική βάση και άρα θα εκφράζει προφανώς και τις επιλογές της. Αλλά η κεντρική επιτροπή, εκλεγμένη ούσα πριν δυόμισι χρόνια θα εκφράζει μία άλλη κομματική βάση, η οποία κατά τεκμήριο έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό.
Γίνεται και χειρότερο: Υποτεθείσθω ότι στις 24 Νοεμβρίου ή την 1η Δεκεμβρίου η βάση εκλέγει έναν αρχηγό (τον Κασσελάκη για παράδειγμα – διόλου τυχαίο) που δεν είναι αρεστός στη σημερινή κεντρική επιτροπή. Θα μπορεί λοιπόν σε συνεδρίασή της στις 8, ας πούμε του Δεκέμβρη, μία εβδομάδα μετά δηλαδή, η κεντρική επιτροπή να υπερψηφίσει πρόταση μομφής κατά του νέου προέδρου και να τον… καθαιρέσει, όπως έκανε στις 7 Σεπτεμβρίου με τον Στέφανο Κασσελάκη. Ακραίο; Ίσως. Αλλά μπορεί.
Με άλλα λόγια κάποιοι επιδιώκουν το εξής: Η βάση να εκλέξει μεν έναν αρχηγό, ο οποίος όμως θα είναι υπό την ομηρία της σημερινής κεντρικής επιτροπής, η οποία ενώ θα έπρεπε να αλλάξει την ίδια μέρα της εκλογής του αρχηγού, θα διατηρηθεί στη θέση της για να διαπραγματευτεί μαζί του, να τον ελέγχει και να τον έχει υπό ομηρία, παρότι η ίδια δεν έχει καμία νομιμοποίηση! Μία νέα κεντρική επιτροπή, όπως ακριβώς προβλέπει το καταστατικό, έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση του ελέγχου του προέδρου. Αλλά η σημερινή, να δώσει η ίδια παράταση στον εαυτό της και να συνεχίσει να καθορίζει τις τύχες του κόμματος, δεν έχει κανένα καταστατικό και δημοκρατικό δικαίωμα.
Διαβάστε επίσης:
ΠΟΛΙΤΙΚΗ | topontiki.gr
