Η ανάγκη της επιστροφής στην πολιτική συζήτηση και στην παραγωγή της πολιτικής με γνώμονα την κοινωνία ήταν από τα βασικά μηνύματα της χθεσινής ημερίδας του Ινστιτούτου του Αλέξη Τσίπρα αλλά και της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού. Και ίσως αυτή ήταν και μια βασική και κρίσιμη αντίστιξη με τα όσα συμβαίνουν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εδώ και ένα χρόνο δεν ασχολείται με την πολιτική, αλλά αναλώνεται στις εσωτερικές συγκρούσεις που έχει επιφέρει η προηγούμενη ηγεσία, του Στέφανου Κασσελάκη.
Η χθεσινή συρροή βουλευτών και στελεχών στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από όλο τον παραδοσιακό και κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ είχε έναν συμβολικό – επικοινωνιακό χαρακτήρα, καθώς στόχος ήταν να υπογραμμιστεί ότι επιλέγουν την πολιτική, από τις προσωπικές αντιπαραθέσεις και την παραγωγή εσωτερικών κρίσεων με σκοπό την προσωπική επικράτηση. Αυτά είναι που χρεώνουν στον Κασσελάκη, όπως τα συμπύκνωσε χθες και ο Σωκράτης Φάμελλος, ότι δηλαδή ο πρώην πρόεδρος επενδύει στις προσωπικές κόντρες και τη διχόνοια για να διατηρηθεί στην επικαιρότητα γιατί «δεν ξέρει να κάνει πολιτική».
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας τήρησε ξεκάθαρες αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, αποφεύγοντας ευθείες ή έμμεσες αναφορές.
Η όποια αναφορά, θα μπορούσε να διαβάσει κανείς, ήταν υπαινικτική και συνάγεται από τα συμφραζόμενα. Και κυρίως από την αλλαγή πλεύσης ως προς την προώθηση της ιδέας για την «μεγάλη ενιαία Κεντροαριστερά».
«Δεν αρκεί πια η πρόσθεση» των πολιτικών προοδευτικών δυνάμεων
Αναφερόμενος, χαρακτηριστικά, στα όσα είχε πει στη Συνδιάσκεψη του Ιουνίου για την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων όπου μεταξύ άλλων καλούσε «να μάθουμε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουμε τη διαίρεση και την αφαίρεση», τώρα είπε με έναν τόνο απογοήτευσης: «φοβάμαι ότι τους μήνες που πέρασαν συνέβη το αντίθετο». Επιπλέον, είπε πως «οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σύνθετες που δε μπορούν να απαντηθούν με απλά εκλογικά μαθηματικά» και «ίσως να μην αρκεί πια η πρόσθεση».
Και προφανώς, μπορεί να υποθέσει κανείς πως οι «σύνθετες πολιτικές εξελίξεις» για τις οποίες μίλησε ο Τσίπρας, δεν αφορούν μόνο στο ΠΑΣΟΚ – το οποίο υπό την αναβάπτιση Ανδρουλάκη επιλέγει τον δρόμο της αυτονομίας. Δεν είναι αυτές μόνο, που «μπλοκάρουν» το σενάριο για μια μεγάλη Κεντροαριστερά. Αλλά και η διαλυτική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν δημιουργεί καμία αισιοδοξία για ανάκαμψη σε ορατό ορίζοντα. Και εκκινεί από την απόφαση των στελεχών του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ, να «ξεμπερδέψουν» με ό,τι θεωρούν «ξένο σώμα» προς το κόμμα και την πολιτική φυσιογνωμία του, με στόχο να ανακτήσουν οριστικά το τιμόνι και να το επαναφέρουν σε πολιτική τροχιά.
Με δεδομένες τις συνθήκες, ο πρώην πρωθυπουργός, έστρεψε τις ελπίδες στην ανάδειξη μια δυναμικής κοινωνικής αντιπολίτευσης που θα κινητοποιηθεί αν ένα «σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ρήξεων» (ένα περίγραμμα παρουσίασε χθες) εκφράσει τις προσδοκίες και τις ανάγκες της. Μίλησε για την «μεγάλη πλειοψηφία» που σήμερα δηλώνει ότι δεν τα βγάζει πέρα «και που αργά ή γρήγορα θα απαιτήσει και θα αποκτήσει τη πολιτική εκπροσώπηση που της αξίζει».
Δεν εξέπεμψε κανένα σήμα αισιοδοξίας έστω για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο «κρατάει» και δείχνει ανοδική τάση. Αντιθέτως, επισήμανε ότι τα ελπιδοφόρα μηνύματα έρχονται από την κοινωνική αντιπολίτευση – και μάλιστα παρέπεμψε στη Γαλλία και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο – και όχι από την πολιτική αντιπολίτευση, καθώς «εκεί ο “κανένας” συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις».
Κοινωνική αντιπολίτευση και «εστίες» παραγωγής πολιτικής
Αναδείχθηκε πάντως και μία εναλλακτική κατεύθυνση σε αυτό που μέχρι σήμερα έδειχνε να είναι ζητούμενο για τις δυνάμεις της προοδευτικής αντιπολίτευσης: την εξεύρεση δηλαδή ενός νέου φωτεινού προσώπου που θα εκφράσει τη μεγάλη πλειοψηφία, θα ενώσει τις πολιτικές δυνάμεις και θα εκτιναχθεί στην εξουσία.
Η Λούκα Κατσέλη κατέθεσε μια πρόταση για συνεργασία των Ινστιτούτων που συνέβαλαν στην οργάνωση της ημερίδας πάνω στην διαμόρφωση 4 επιχειρησιακών σχεδίων, με τη λογική να είναι πράγματι «επιχειρησιακά» να προτείνουν δηλαδή λύσεις σε επίπεδο περιφέρειας και εθνικό, και να μην ανακυκλώνουν θεωρητικές κατευθύνσεις. Η ίδια σημείωσε ότι μια κυβέρνηση, τις πολιτικές που εφαρμόζει πρέπει να τις έχει δουλέψει διεξοδικά ως αντιπολίτευση.
Ο λόγος για το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα καταρχάς που είχε την πρωτοβουλία της ημερίδας, το Ιντερποστ που όπως είπε η κ.Κατσέλη ίδρυσε το 1992 η ίδια με τον Γεράσιμο Αρσένη, το Ινστιτούτο ΕΝΑ με ιδρυτή τον Γιάννη Δραγασάκη και το Ινστιτούτο In- Social του Νίκου Χριστοδουλάκη.
Σε αυτή την προοπτική εμφανίστηκε θετικός και ο Αλέξης Τσίπρας.
Εν ολίγοις, όπως είπε και ο Γιάννης Δραγασάκης, σχηματοποιώντας την πρόταση της κ.Κατσέλη ως προς τη μέθοδο, το ζητούμενο που αναδείχθηκε είναι να ενθαρρυνθούν εστίες παραγωγής πολιτικής που θα συνεργάζονται μεταξύ τους και θα εμπλέκουν την κοινωνία. Ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα κάλεσε να «φύγουμε από μια λογική ανάθεσης» σε ένα πρόσωπο που θα είναι τόσο άξιο που να μπορεί να τα κάνει όλα.
Παραμένει η ανάγκη των συνεργασιών
Η προοπτική της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων δεν φεύγει τελείως από το τραπέζι, αλλά μάλλον θα πρέπει να προσαρμοστεί στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.
Σχετικά ρωτήθηκαν οι τρεις πρώην υπουργοί που μετείχαν στο δεύτερο πάνελ και απάντησαν ως εξής:
Η Λούκα Κατσέλη είπε «πρέπει να τρέξουμε» τονίζοντας ότι «χρειάζεται συμπαράταξη, μέτωπο λαϊκό, δημοκρατικό και προοδευτικό» σημαίνοντας συναγερμό για τον κατακερματισμό των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων.
Πρότεινε να γίνει και μια νέα ημερίδα για να κατατεθούν προτάσεις για το πώς μπορούμε να πάμε από το συγκρουσιακό κλίμα που υπάρχει σήμερα σε μια συμπαράταξη. Ανέφερε ότι ένα βήμα μπορεί να είναι πχ μια προγραμματική συνδιάσκεψη των ινστιτούτων που συνέβαλαν στην ημερίδα κάπου στις αρχές Φεβρουαρίου τονίζοντας πως «δεν αποκλείω ακόμη και αιφνιδιασμό με πρόωρες εκλογές» με πρόσχημα θέματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικά.
Πιο επιφυλακτικός εμφανίστηκε ο Νίκος Χριστοδουλάκης (συμμετέχει στο νέο Πολιτικό Κέντρο του ΠΑΣΟΚ) «Δεν πρέπει κανείς να είναι υπεραισιόδοξος διότι τα πράγματα είναι ευμετάβλητα και η βασική προϋπόθεση είναι η αξιοπιστία, αυτή χτίζεται σιγά σιγά». Τόνισε ότι χρειάζεται «υπομονή και καθαρότητα θέσεων» και πρόσθεσε πως οι συμμαχίες πρέπει να οικοδομούνται πάνω σε πολύ συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους και να μην μπαίνουν στη διαδικασία ιδεολογικών συγκλίσεων.
Και ο Γιάννης Δραγασάκης έδειξε να λαμβάνει υπόψη τις δυσκολίες για το εγχείρημα των συνεργασιών, «το τι θα κάνουν οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις, δεν μπορεί να απαντηθεί τόσο απλά» είπε. Από την άλλη έκρουσε και αυτός τον κώδωνα του κινδύνου επισείοντας τον ακροδεξιό κίνδυνο αν οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις δεν κάνουν το χρέος τους. Υπογράμμισε δε πως «δεν συζητάμε σε περιβάλλον ελεύθερων επιλογών αλλά καταναγκασμών, όπου η κάθε επιλογή έχει τις συνέπειές της». Συμφώνησε με το Νίκο Χριστοδουλάκη ότι δεν πρέπει να γίνουν βιαστικές κινήσεις προς χάριν της επικοινωνίας, αλλά είπε πως «πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες, ας δημιουργηθούν διάφορες εστίες και δράσεις» παραπέμποντας και στις προτάσεις της Λούκα Κατσέλη για την συνεργασία των Ινστιτούτων.
Διαβάστε επίσης:
Δημοσκόπηση Alco: Δυσαρέσκεια για την κατάσταση του ΕΣΥ – Τι λένε οι πολίτες για τα Τέμπη
ΠΟΛΙΤΙΚΗ | topontiki.gr