Η ελληνική κυβέρνηση, ενόψει και της (μιας ακόμη) συνάντησης που θα έχουν στο περιθώριο της Γ.Σ. του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη οι κύριοι Μητσοτάκης και Ερντογάν, διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού τη Διακήρυξη των Αθηνών (η οποία υποτίθεται περιγράφει τη δέσμευση / καλή θέληση των δύο χωρών να συνεχίσουν τη διαδικασία της προσέγγισης).
Η προσπάθεια της Αθήνας να διατηρήσει το momentum της προσέγγισης είναι αξιοσημείωτη, αν όχι αξιοζήλευτη (ως προς τη δυνατότητά της να ελαστικοποιεί πάγιες εθνικές θέσεις), καθώς από την πλευρά της η Άγκυρα όλο αυτό το διάστημα συνεχίζει να υπενθυμίζει με λόγια και πράξεις την αναθεωρητική της ατζέντα, εκθέτοντας την ελληνική κυβέρνηση, που μοιάζει με φοβισμένο/γονατισμένο ικέτη μπροστά στον ισχυρό γείτονα.
Ο προκλητικός τόνος που υιοθετεί η Άγκυρα απέναντι στην Αθήνα εκπέμπεται από την κορυφή, από τον Πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος για μία ακόμη φορά σε ομιλία του φρόντισε να υπενθυμίσει πως η χώρα του έχει το σθένος και τις δυνατότητες να επιβάλλει τα συμφέροντά της, αγνοώντας όχι μόνο τη «μικρή» Ελλάδα και τις όποιες ευαισθησίες αλλά και την ευρύτερη διεθνή κοινότητα, που είχε εκφράσει τουλάχιστον τη δυσφορία της για τη μετατροπή της Αγια-Σοφιάς, του μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, σε τζαμί.
Ποιο κλίμα…
Αδιαφορώντας για το «κλίμα» ή έχοντας τη βεβαιότητα ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να «καταπιεί» κάθε είδους πρόκληση, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διακήρυξε σε ομιλία του ότι «απελευθερώσαμε την Αγία Σοφία». Υπογραμμίζοντας την προσήλωσή του στην αναθεωρητική του ατζέντα (για τον Ερντογάν η Συνθήκη της Λωζάννης είναι παρωχημένη και οι ρυθμίσεις της, που αφορούσαν την ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν μπορούν να δεσμεύουν τη σημερινή «αναγεννημένη» Τουρκία) ο Τούρκος Πρόεδρος υπογράμμισε πως «έπειτα από 86 χρόνια στέρησης, εμείς φροντίσαμε την κληρονομιά του Μωάμεθ του Πορθητή. Eμείς ενώσαμε τον μεγάλο ναό του Θεού με πιστές καρδιές. Εμείς επουλώσαμε τον πόνο της Αγίας Σοφίας, της Κωνσταντινούπολης, της Τουρκίας και όλου του ισλαμικού κόσμου»…
Θεωρία και πράξη
Οι κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας δεν περιορίζονται απλώς στη διαχείριση των ισχυρών συμβόλων, όπως αυτό της Αγια-Σοφιάς. Είναι συχνές οι αναφορές (και) του Προέδρου της χώρας στα εργαλεία με τα οποία η Τουρκία σκοπεύει να εξασφαλίσει/επιβάλλει το εθνικό της συμφέρον: «Για να ζήσουμε ειρηνικά», είπε τον περασμένο Αύγουστο ο Ερντογάν, «πρέπει να έχουμε αποτελεσματικό ναυτικό στη Γαλάζια Πατρίδα».
Υπό την ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν η Τουρκία μεθοδικά και αποφασιστικά προχωρά στη δημιουργία εκείνων των υλικών προϋποθέσεων που θα της επιτρέψουν το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας να μην εκφυλιστεί σε μια θεωρητική «Μεγάλη Ιδέα», αλλά σε σχέδιο που μπορεί να υλοποιηθεί με ίδιες δυνάμεις, ακόμη και παρά τη διαφωνία των Αμερικανών, που εξακολουθούν να εποπτεύουν την ευρύτερη περιοχή.
Μια σειρά από ενέργειες της Άγκυρας το τελευταίο διάστημα είναι αξιοσημείωτες όσο αξιοπρόσεκτη είναι και η μηδενική αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης. Τους τελευταίους μήνες, λοιπόν, είχαμε:
Απειλές αμέσως μετά την ανακοίνωση των ελληνικών προθέσεων για δημιουργία θαλάσσιων πάρκων.
Το επεισόδιο στην Κάσο, όπου τουρκικά πλοία αμφισβήτησαν έμπρακτα το δικαίωμα του νησιού σε ΑΟΖ πέρα από τα χωρικά του ύδατα.
Τις δεσμεύσεις εκτεταμένων περιοχών στο Αιγαίο για μακρύ χρονικό διάστημα για τη διενέργεια ασκήσεων κατά παράβαση συμπεφωνημένων ΜΟΕ.
Ανακοίνωση ίδρυσης νέων στρατιωτικών σχηματισμών και διοικήσεων σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο με αποβατικές δυνατότητες και προσανατολισμούς απέναντι από ελληνικά νησιά και την Κύπρο.
Αμετακίνητος επεκτατισμός
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τουρκική ηγεσία εξακολουθεί να προσέρχεται στο τραπέζι των «μυστικών» – ως προς το περιεχόμενό τους – ελληνοτουρκικών συνομιλιών που διαχειρίζεται η εξ απορρήτων του Κυριάκου Μητσοτάκη εξωκοινοβουλευτική υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου – με ενεργή την απειλή πολέμου, αν η Ελλάδα επεκτείνει, ως έχει δικαίωμα, τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και αναλλοίωτες τις θέσεις της για:
Αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών κοντά στα μικρασιατικά παράλια.
Ύπαρξη νησιών, νησίδων και βραχονησίδων με αδιευκρίνιστη κυριαρχία (γκρίζες ζώνες).
Αμφισβήτηση του δικαιώματος σε ΑΟΖ των νησιών που, σύμφωνα με την τουρκική θέση, απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα.
Απέναντι στις σθεναρές τουρκικές θέσεις που παραμένουν αναλλοίωτες, παρά το επικοινωνιακό κλίμα της προσέγγισης, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται πως έχει μπει στον πειρασμό να εξαντλήσει κάθε όριο κατευνασμού της Άγκυρας, καθώς η ανυπαρξία αντιπολίτευσης της δημιουργεί μια ψευδαίσθηση απεριόριστων αντοχών.
Η διάλυση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ) και η παρωδία που χαρακτηρίζει τη μάχη διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ αποτελούν μια πρώτης τάξεως δυνατότητα γι’ αυτούς τους πολιτικούς χώρους να κρύψουν τις βαθιές τους διασυνδέσεις με την αμερικανική πρεσβεία, υπό την εποπτεία της οποίας βρίσκεται (και) η διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.
Όπως η κυβέρνηση της Ν.Δ., έτσι και τα πρώην κόμματα εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) φαίνεται να έχουν εναποθέσει τη διασφάλιση των συμφερόντων της χώρας στην «απεριόριστη» αμερικανική αγκάλη, λησμονώντας ότι – όπως στο παρελθόν η Βρετανική Αυτοκρατορία – η Ουάσιγκτον αγκαλιάζει τους «φίλους» της μέχρι ασφυξίας… ΥΓ.: Αντιπολίτευση μπορεί να μην έχει απέναντί του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ωστόσο γνωρίζει πολύ καλά ότι τυχόν «περίεργες» εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά μπορεί να αποτελέσουν τον καταλύτη για την εκδήλωση μεγάλων εκρήξεων στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας…
Διαβάστε επίσης
ΣΥΡΙΖΑ: Δύσκολη η επόμενη μέρα για «87» και Κασσελάκη
Απογοήτευση σε πολλές κοινωνικές ομάδες από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ
Η κυβέρνηση έχει άγχος με τον Δούκα – “Βροχή”… οι επιθέσεις
ΠΟΛΙΤΙΚΗ | topontiki.gr