Μια φορά κάθε άνοιξη, λίγες ημέρες μετά την πανσέληνο, τα κοράλλια του μεγάλου υφάλου απελευθερώνουν ταυτόχρονα αυγά και σπέρμα – ένα φαινόμενο τόσο θεαματικό που μπορεί να παρατηρηθεί από το διάστημα. Η βαρυτική έλξη της Σελήνης όχι μόνο αλληλεπιδρά με τον Ήλιο για να προκαλέσει τις παλίρροιες (άμπωτη και ροή), αλλά η τροχιά της γύρω από τη Γη δημιουργεί διαφορετικές φάσεις της Σελήνης με διαφορετική φωτεινότητα.
Οι επιστήμονες, σύμφωνα με το The Conversation, πιστεύουν ότι το φως της Σελήνης σε ένα συγκεκριμένο σημείο κάθε άνοιξη μπορεί να παρέχει ένα σύνθημα στα κοράλλια ότι οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να απελευθερώσουν αυγά και σπέρμα. Ο κύκλος της Σελήνης επηρεάζει έμμεσα τη συμπεριφορά ορισμένων ζώων κατά τη διάρκεια της παλίρροιας και της άμπωτης.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και το ηλιακό φως που αντανακλάται από τη Σελήνη, επηρεάζει άμεσα τη συμπεριφορά των ζώων. Για παράδειγμα, για τα ζώα που βασίζονται στην όραση για την αναζήτηση τροφής, το φως της Σελήνης αποτελεί βοήθεια. Από την άλλη, για άλλα ζώα που κινδυνεύουν να σκοτωθούν τη νύχτα, είναι απειλή. Μάλιστα, όπως επισημαίνει ο Άντερς Χέντεστρεμ, καθηγητής Θεωρητικής Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λουντ, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι το φως του φεγγαριού φαίνεται να επηρεάζει τη συμπεριφορά των θηλαστικών ακόμη και σε ένα από τα πιο σκοτεινά μέρη της Γης.
- Advertisement -
Εφημερόπτερα στην Αφρική
Όπως και τα κοράλλια, τα εφημερόπτερα της λίμνης Βικτώρια στην ανατολική Αφρική συγχρονίζουν το ζευγάρωμά τους με τη Σελήνη. Τα έντομα αυτά αναδύονται σε μεγάλους αριθμούς από το υδρόβιο προνυμφικό τους στάδιο (το οποίο διαρκεί τέσσερις έως πέντε μήνες), δύο ημέρες μετά την πανσέληνο.
Ως σεξουαλικά ώριμα όντα (στάδιο imago), αυτός ο τύπος εφημερόπτερου ζει μόνο μία έως δύο ώρες, οπότε βιάζονται πολύ να επιδειχθούν, να ζευγαρώσουν και να γεννήσουν αυγά πριν πεθάνουν και έτσι χρησιμοποιώντας τον κύκλο της Σελήνης ως χρονόμετρο.
Αιγοθηλίδες
Οι αιγοθηλίδες είναι πουλιά που κυνηγούν ιπτάμενα έντομα το σούρουπο και την αυγή. Η ερευνητική ομάδα του Άντερς Χέντεστρεμ παρακολούθησε τα ευρωπαϊκά νυχτοπούλια (Caprimulgus europaeus) κατά την πτήση τους – τόσο κατά την αναζήτηση τροφής όσο και κατά τη μετανάστευση – επί ένα έτος χρησιμοποιώντας επιταχυνσιόμετρα, ένα είδος αισθητήρα κίνησης.
Κατά τη διάρκεια της πανσελήνου, τα πουλιά αυτά παρέτειναν τον χρόνο αναζήτησης τροφής τους στη διάρκεια της νύχτας και έτσι μπορούσαν να πιάσουν περισσότερα έντομα στο φως του φεγγαριού. Τα πουλιά αυτά παρέμεναν στην περιοχή κατά τη διάρκεια της πανσελήνου, όταν έχουν αυξημένο χρόνο για να τραφούν. Στη συνέχεια, περίπου 12 ημέρες μετά τη φθίνουσα Σελήνη, κατά τη διάρκεια της ανοιξιάτικης και φθινοπωρινής μετανάστευσης, τα νυχτοπούλια αναχωρούσαν για τις μακρινές πτήσεις τους από και προς την Ευρώπη και τη νότια Αφρική, καθώς οι ευκαιρίες διατροφής εξαφανίζονταν.
Η Σελήνη υπαγορεύει, επίσης, πότε οι αιγοθηλίδες γεννούν τα αυγά τους. Αυτά τα πουλιά φροντίζουν να εκκολάπτονται τα αυγά τους στην πανσέληνο, ώστε να έχουν τις καλύτερες συνθήκες τροφοληψίας όταν, δηλαδή, οι νεοσσοί τους χρειάζονται περισσότερο τροφή.
Κουκουβάγιες τυτώ
Αυτού του είδους οι κουκουβάγιες υπάρχουν σε δύο χρώματα – κόκκινο και λευκό. Το κύριο θήραμά τους, οι αρουραίοι, εντοπίζονται ευκολότερα στο φεγγαρόφωτο. Μια μελέτη του 2019 διαπίστωσε ότι στο φως της Σελήνης αν πρόκειται για κόκκινη κουκουβάγια, η πιθανότητα να διαφύγει ένας αρουραίος είναι αρκετά καλή. Ωστόσο, αν πρόκειται για λευκή κουκουβάγια, ο αρουραίος τυφλώνεται από το φως του φεγγαριού που αντανακλάται από τα φτερά της κουκουβάγιας και «παγώνει» για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Επομένως, οι λευκές κουκουβάγιες είναι πιο επιτυχημένες από τις κόκκινες κουκουβάγιες στη σύλληψη τρωκτικών κατά τη διάρκεια της πανσελήνου, πράγμα που σημαίνει ότι τα μικρά τους διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο να πεθάνουν από την πείνα.
Σκαθάρια
Το αφρικανικό σκαθάρι συλλέγει κοπριά ελεφάντων την οποία σχηματίζει σε μπάλες μέσα στις οποίες μεγαλώνει και τρέφει τα μικρά του. Στη συνέχεια κυλάει αυτές τις μπάλες μακριά από τον σωρό της κοπριάς για να αποφύγει τον ανταγωνισμό από άλλα σκαθάρια. Η πιο αποτελεσματική διέξοδος είναι κατά μήκος μιας ευθείας γραμμής. Έτσι, τα σκαθάρια χρησιμοποιούν το φως της Σελήνης για να διατηρήσουν αυτή την ευθεία γραμμή διαφυγής – ιδίως το φως της πανσελήνου.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
