Από τη στιγμή που η ομάδα των 87 και οι σύμμαχοί τους κατάφεραν να απομακρύνουν τον Στέφανο Κασσελάκη από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ με μία αμφιλεγόμενη διαδικασία που παραπέμπει σε πραξικοπηματική κίνηση (ημιμυστική ψήφος, συμμετοχή φίλων άλλων κομμάτων και άλλων μη εχόντων δικαίωμα κ.α), ήταν κάτι περισσότερο από προφανές ότι θα μετέρχονταν οποιοδήποτε μέσο για να διατηρήσουν τον έλεγχο της Κουμουνδούρου.
Όμως όλο το πρόβλημα ήταν ότι και με δικά τους λάθη, φούντωσε στην κομματική βάση ένα κύμα στήριξης υπέρ του Στέφανου Κασσελάκη.
Αν και επιχείρησαν να αναβάλουν το συνέδριο και τη διαδικασία εκλογής προέδρου, στην πορεία αντιλήφθηκαν ότι αυτή η διαδικασία ήταν αναπόφευκτη.
Ήταν τόσο μεγάλη η πίεση και η κατακραυγή από τα μέλη, αλλά και την κοινή γνώμη, που αναγκαστικά έπρεπε να γίνει το συνέδριο – το οποίο κατάφεραν να μεταθέσουν απλά για μία εβδομάδα.
Το πρόβλημα έγινε όμως ακόμα μεγαλύτερο όταν διαπιστώθηκε την περασμένη Κυριακή το βράδυ μετά τις εσωκομματικές εκλογές ότι οι συσχετισμοί χάθηκαν! Πως τα μέλη της κομματικής βάσης ήταν υπέρ του Στέφανου Κασσελάκη. Και ακόμα χειρότερα ότι, ακόμα κι ένα κομμάτι της βάσης μη «κασσελακικό», διαφωνούσε με τον αποκλεισμό του πρώην προέδρου από την εκλογική διαδικασία. Και δεν επρόκειτο να ψηφίσει κάτι τέτοιο όταν θα ετίθετο θέμα στο συνέδριο.
Σημειωτέον ότι νωρίτερα, καιρό τώρα, είχαν επιχειρήσει να εμφανίσουν το συνέδριο να μην έχει τη δικαιοδοσία να αποφασίσει και για την υποψηφιότητα Κασσελάκη και να άρει τον αποκλεισμό που είχε επιβάλλει η κεντρική επιτροπή.
Για όλα αυτά αναδιπλώθηκαν στην πορεία, αντιλαμβανόμενοι ότι ήταν αστήρικτοι, αντικαταστατικοί και αντιδημοκρατικοί ισχυρισμοί.
Και γι’ αυτό διαμόρφωσαν μία τριπλή «γραμμή άμυνας», ώστε να μην καταλήξει το συνέδριο σε απόφαση για την άρση του αποκλεισμού. Ήταν κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι εάν κατέβαινε ο κ. Κασσελάκης για την ηγεσία, θα εκλεγόταν ίσως και από την πρώτη Κυριακή. Δεν υπήρχε δηλαδή, παρά τις επίπονες προσπάθειες, να βρεθεί ένας αντίπαλος για να τον κερδίσει στη βάση.
Το βάρος έπεσε λοιπόν στο συνέδριο με τα εξής τρία «οχυρωματικά έργα».
1. Αλλά σύνθεσης συνεδρίου
Το να γνωρίζει η Κουμουνδούρου από το βράδυ της περασμένης Κυριακής το αποτέλεσμα των εκλογών για το συνέδριο ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Από περίπου 700 οργανώσεις, τα αντίστοιχα πρακτικά των εκλογών ήταν εύκολο να γνωστοποιηθούν αμέσως στα κεντρικά γραφεία. Ήτοι, ο αριθμός των ψηφισάντων μελών, ο αριθμός των συνέδρων και πού πρόσκειται ο καθένας. Η Κουμουνδούρου όφειλε (μάλιστα πηγές της είχαν ενημερώσει ότι θα το κάνει) να ανακοινώσει επισήμως τους δύο πρώτους αριθμούς – ο τρίτος δεν είναι στη δικαιοδοσία του επίσημου κόμματος. Αλλά δεν το έκανε! Ήταν τόσο απλό και δημοκρατικά επιβεβλημένο που δεν χρειάζονταν ούτε χρόνος, ούτε κάποια επιπλέον διαδικασία.
Το επιτελείο Κασσελάκη ανακοίνωσε αμέσως αυτό που κάνει η κάθε πλευρά όταν πρόκειται για μάχη ηγεσίας: Τις δικές του εκτιμήσεις για τον αριθμό των συνέδρων και τους συσχετισμούς. Περίπου 3500 οι σύνεδροι (λογικό με βάση το μητρώο μελών και το εκτιμώμενο ποσοστό συμμετοχής) και 1983 υπέρ του Κασσελάκη.
Τι έκανε η Κουμουνδούρου; Κράτησε κρυφό το νούμερο των συνέδρων και ανακοίνωσε μέσα στο συνέδριο ότι αυτοί είναι… 4282. Πώς προέκυψε το σώμα αυτό και η σύνθεσή του;
Πρώτον με διαγραφές εκλεγμένων συνέδρων, ακόμα και ολόκληρων οργανώσεων, που ήταν με τον κ. Κασσελάκη. Μέσα από διάτρητες και αδιαφανείς διαδικασίες της περιβόητης επιτροπής νομιμοποίησης συνέδρων. Με κάποιες καταγγελίες που υποτίθεται έρχονταν από μέλη.
Έτσι δεύτερον με… προσθήκες «συνέδρων», αρεστών στην Κουμουνδούρου. Ανακάλυψαν οργανώσεις, έφτιαξαν πρακτικά, “γέννησαν” μόνοι τους συνέδρους, έλεγε στέλεχος με εμπειρία περί των κομματικών.
Με αυτό τον τρόπο μόλις την Παρασκευή, εξασφαλίστηκε ως ένα βαθμό ένα σώμα συνεδρίου πιο φιλικό στην Κουμουνδούρου, από εκείνο που παρουσιάστηκε από το βράδυ της Κυριακής από το επιτελείο Κασσελάκη.
2. Συνέδριο υβριδικό, εκδίωξη συνέδρων από την αίθουσα και έλεγχος του χώρου
Η Κουμουνδούρου δεν ήθελε να εκφραστεί η βάση σε ένα κανονικό συνέδριο, όπως συμβαίνει σε όλα τα κόμματα. Δεν ήθελε καν τους συνέδρους σε μία αίθουσα να «ζυμώνονται», να λένε συνθήματα, να εκφράζονται. Και τι έκανε;
Πρώτον, επέλεξε ένα μπουζουξίδικο χωρητικότητας 1000 – 1500 θέσεων (και ενώ το σώμα ήταν βέβαιο ότι θα έφτανε στις 3500 τουλάχιστον). Ένας χώρος απολύτως ελεγχόμενος ως προς τις εισόδους και με πίσω πόρτες για τους εκλεκτούς, όπως αποδείχθηκε.
Δεύτερον, ως εκ του παραπάνω, προβλέφθηκε και η συμμετοχή μέσω… zoom. Στο πιο σημαντικό συνέδριο της εικοσαετίας του, ο ΣΥΡΙΖΑ είπε στους συνέδρους του να παρακολουθήσουν τη διαδικασία από το σπίτι τους ή από… ίντερνετ καφέ δηλαδή! Έτσι, αποθαρρύνθηκαν πολλοί να μην έρθουν, ενώ άλλοι αποκλείστηκαν εξ αρχής, λαμβάνοντας κωδικό για το zoom. Το πιο επαίσχυντο “μέτρο” όμως ήταν ότι έμειναν περισσότεροι από 1000 άνθρωποι στην Ιερά Οδό να παρακαλάνε να μπουν στο συνέδριο, υπέστησαν αφόρητη ταλαιπωρία, προσβολή και απάνθρωπη συμπεριρορά. Βία, αυταρχισμός, ετσιθελισμός.
3. Ελεγχόμενη ψηφοφορία μέσω… sms
Παρά τα πρώτα δύο «μέτρα», η Κουμουνδούρου ήθελε να έχει εξασφαλισμένο το αποτέλεσμα και με μία τρίτη παρέμβαση.
Επέβαλλε λοιπόν ότι οι ψηφοφορίες θα γίνονταν με… sms. Ένα σύστημα για το οποίο κανείς δεν ενημερώθηκε υπεύθυνα και αναλυτικά, αλλά ήρθε ως δεδομένο της διαδικασίας. Και οι πλέον άπειροι περί των τεχνικών και του icloud, γνωρίζουν ότι μόνο αδιάβλητο δεν είναι ένα τέτοιο σύστημα – «θα βγάλει ό,τι αποτέλεσμα θέλει ο χειριστής», έλεγε χαρακτηριστικά ειδικός με στοιχειώδης περί των θεμάτων αυτών. Έτσι, ακόμα κι αν υπήρχε έστω και σε αυτό το κατά τα άλλα ελεγχόμενο σώμα, έστω και μία πιθανότητα να φτάσει το θέμα του αποκλεισμού Κασσελάκη σε ψηφοφορία, το αποτέλεσμα ήταν «εξασφαλισμένο».
Διαβάστε επίσης:
Ανεξαρτητοποιήθηκε και η Κυριακή Μάλαμα – Με 31 βουλευτές μένει ο ΣΥΡΙΖΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ | topontiki.gr
