Το Halloween έχει αρχίσει να καθιερώνεται ως μία από τις… «παραδοσιακές» γιορτές της χώρας, τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα, οδηγώντας πολλούς να διερωτώνται, δικαιολογημένα αν «είχαμε και στο χωριό μας Halloween».
Αν και δεν είχαμε, πλέον αποτελεί κομμάτι της φθινοπωρινής κανονικότητας, καθώς γιορτάζεται κάθε χρόνο τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου. Συγχέεται συχνά με τις Απόκριες, όμως στην πραγματικότητα διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές, καθώς η συγκεκριμένη γιορτή έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά, καθώς αποτελεί εξέλιξη της αρχαίας κελτικής γιορτής «Samhaim».
Με την πάροδο των αιώνων, η γιορτή μετασχηματίστηκε από μια παγανιστική τελετή σε μέρα μεταμφιέσεων με τρομακτικά κοστούμια, με παρελάσεις και γλυκίσματα σε παιδιά το γνωστό «trick or treat» (φάρσα ή κέρασμα).
- Advertisement -
Η γιορτή έχει ενταχθεί και στον κινηματογράφο, εδώ και πολλές δεκαετίες, αφού έχουμε δει αμέτρητες ταινίες με την εν λόγω θεματολογία. Ανάμεσά τους το δημοφιλές, «Halloween» του Τζον Κάρπεντερ που έκανε πρεμιέρα το 1978. Αν και η αρχική ιδέα ήταν για ανθολογία αυτόνομων spooky ταινίων με την ίδια θεματολογία, η παραγωγή εκμεταλλεύτηκε την ιστορία του Michael Myers για να ξεζουμίσει την «αγελάδα», με αποτέλεσμα εκτός της 3ης αυτόνομη ταινίας να κυκλοφορήσουν άθλια σίκουελ. Το ίδιο συνέβη με τις περισσότερες ταινίες τρόμου. Ταυτίστηκε η γιορτή με το «horror», με πολλούς πλέον να μην διακρίνουν τι αφορά ή όχι το Halloween, ενώ παράλληλα ξέχασαν ή δεν έμαθαν ποτέ για τις κωμωδίες/παρωδίες. Ακολουθούν 13 κλασικές ταινίες για το Halloween, που σέβονται τον εαυτό τους.
Ηalloween (1978) – Η νύχτα με τις μάσκες
Η ταινία που κατέχει ξεχωριστή θέση στον τομέα των slashers, έβαλε τον τρόμο του Halloween στα σπίτια μας και γέννησε ένα τεράστιο franchise με πρίκουελ και σίκουελ, που δεν έφτασαν ποτέ στο επίπεδο της πρωτότυπης. Χωρίς να είναι το πρώτο στη συγκεκριμένη υποκατηγορία, έδωσε το μεγάλο έναυσμα για την ασταμάτητη παραγωγή ταινιών slasher που ακολούθησε. O Τζον Κάρπεντερ με το πενιχρό budget των 300.000 δολαρίων, δημιουργεί έναν απο τους διασημότερους και πιο τρομακτικούς- κινηματογραφικούς δολοφόνους. Ο ίδιος έγραψε και την μουσική, που θεωρείται από τις πιο χαρακτηριστικές και αναγνωρίσιμες του είδους. Πρωταγωνίστρια η Τζέιμι Λι Κέρτις, στα χνάρια της μητέρας της (Τζάνετ Λι του «Ψυχώ»), που προσπαθεί να ξεφύγει από τα χέρια του απόλυτου serial killer, Μάικλ Μάγιερς, την ημέρα του Halloween.
Αφηγείται την τραγική ιστορία του Michael Myers ο οποίος στα παιδικά του χρόνια δολοφόνησε τη μεγαλύτερη αδερφή του τη νύχτα του Halloween στις 31 Οκτώβρη του 1963 και κλείστηκε σε ίδρυμα μένοντας βουβός για 15 χρόνια. Ένα βράδυ το σκάει από το ψυχιατρείο και επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, στην πόλη των παιδικών του χρόνων όπου θα βάλει στόχο τη νεαρή babysitter Laurie Strode και τους φίλους της. Ταυτόχρονα ο γιατρός που τον παρακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια, ακολουθά τα ίχνη του και προσπαθεί να τον εντοπίσει σε συνεργασία με την αστυνομία πριν να είναι αργά. Η νύχτα προμηνύεται δραματική…
Ο Κάρπεντερ δεν χρησιμοποιεί εφέ αίματος για να τρομάξει ή να σοκάρει αλλά στηρίζεται στην σκοτεινή φωτογραφία και την απειλητική ατμόσφαιρα εν αντιθέσει με πολλές παραπλήσιες ταινίες γεμάτες αιματηρές σκηνές. Εδώ το gore είναι πραγματικά απειροελάχιστο αλλά αυτό δεν χτυπάει καθόλου αρνητικά. Χαρακτηριστικές είναι επίσης οι σκηνές όπου ο Michael Myers παρακολουθεί τα υποψήφια θύματά του την ώρα που οι θεατές φρικάρουν ακούγοντας την ανατριχιαστική του ανάσα.
A Nightmare on Elm Street (1984) – Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες
Μια από τις χαρακτηριστικότερες «φιγούρες» τρόμου, ένας από τους πλέον κλασικούς villain στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου που ακούει στο όνομα Freddy Krueger…
Τα τελευταία βράδια, η Νάνσι βασανίζεται από εφιάλτες. Μια παραμορφωμένη, τρομακτική φιγούρα που φορά ένα γάντι με ξυράφια, την κυνηγά για να τη σκοτώσει. Σύντομα, η Νάνσι πληροφορείται πως το ίδιο ακριβώς όνειρο βασανίζει και τα υπόλοιπα μέλη της παρέας της. Όταν όμως η κολλητή της, Τίνα, βρίσκεται φρικτά δολοφονημένη ενώ κοιμόταν, η Νάνσι συνειδητοποιεί πως τώρα πια πρέπει να παραμείνει ξάγρυπνη προκειμένου να ζήσει.
Πρόκειται για την πιο γνωστή και σημαντικότερη ταινία τρόμου του σπουδαίου Wes Craven. Ο Craven παντρεύει αριστοτεχνικά τον κόσμο των ονείρων με την πραγματικότητα αναπτύσσοντας την πλοκή με μια διαβολικά όμορφη και πειστική ευελιξία. Ο ανατριχιαστικός τύπος με το ριγέ μπλουζάκι, το γάντι με τις λεπίδες και την καμένη σάρκα αναδεικνύεται σε νούμερο ένα κίνδυνο για τους άτυχους νέους που θα τον ονειρευτούν καθώς ενδεχόμενος θάνατος στο όνειρό τους ισοδυναμεί με θάνατο και στην πραγματικότητα! Είπατε τίποτα; Αυτή η εξαιρετική ιδέα έμελλε να γίνει ο βασικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πολλά sequel που εκμεταλλεύτηκαν την τεράστια επιτυχία του κλασικού πρώτου μέρους.
Trick or Treat (1986) – Σκληροί σαν μέταλλο
Δεν είναι gore, δεν έχει πολύ αίμα, αλλά: Ηeavy metal, 80s και δίσκοι ανάποδα.
Ένας τραγουδιστής σκοτώνεται σε ατύχημα και ο ραδιοφωνικός σταθμός της πόλης όπου γεννήθηκε ετοιμάζεται να παρουσιάσει τον τελευταίο και ακυκλοφόρητο δίσκο του τη μέρα της γνωστής γιορτής Χαλογουίν.
Ο Έντυ έχει σαν είδωλο τον τραγουδιστή Σάμι Κερ, ενώ πήγαινε στο ιδιο σχολείο με αυτόν. Ένας τυπικός νεαρός μεταλάς που έχει μόνο δυο φίλους και η μόνη του διέξοδος εέναι το Heavy Metal αλλα παράλλληλα είναι και καλός μαθητής. Αυτό τον κανει ευάλωτο και οι νταήδες του σχολείου τον εξευτελίζουν.
Όταν ο Σάμι πεθαίνει σε μια πυρκαγιά, ο Έντυ καταρακωμένος πηγαίνει να συναντήσει έναν φιλο του και αυτος βλέποντας τον έτσι του δινει τον τελευταιο ακυκλοφόρητο δίσκο του. Κάποια στιγμή ο Έντυ παίζει τον δίσκο ανάποδα και ξαφνικά με την βοήθεια του νεκρού ειναι ετοιμος να εκδικηθεί. Παράλληλα όμως μαθαινει ότι το πνεύμα του Σάμι έχει επιστρέψει για να πάρει εκδίκηση και σχεδιάζει να καταστρέψει την πόλη. Ο Έντυ θα βρεθεί σε δίλημμα.
Friday the 13th (1980) – Παρασκευή και 13
Από τις πιο κλασικές slasher ταινίες τρόμου που μεγάλωσε γενιές και γενιές. Όλες οι τετριμμένες προσωνυμίες του τύπου «cult», «classic» κλπ, είναι απόλυτα δικαιολογημένες άσχετα αν ο χρόνος το απειλεί με απόρριψη από μια μερίδα θεατών κάνοντάς το να δείχνει… ξεπερασμένο.
Η ταινία ανήκε στην εμπροσθοφυλακή μιας μικρής «ομάδας» ταινιών-πρωτοπόρων που άνοιξαν το δρόμο για την εκρηκτική επέλαση του slasher ιδιώματος στα 80s, ενός εκ των πιο παραγωγικών παρακλαδιών στη σκηνή του τρόμου.
Στην ταινία ταξιδεύουμε πίσω στις ρίζες ενός ανείπωτου κακού το οποίο γονιμοποιήθηκε από ένα τραγικό συμβάν στην λίμνη Crystal Lake – τον πνιγμό ενός άτυχου μικρού παιδιού, του Jason, ο οποίος διέφυγε της προσοχής των ομαδαρχών του στην καταραμένη πλέον κατασκήνωση της Crystal Lake. Ο αιμοσταγής και πρακτικά ασταμάτητος δολοφόνος Jason Voorhees θα βάλει μπρος τη φονική του μηχανή; Η κεντρική ιστορία επικεντρώνεται στον Clay όταν πηγαίνει στη λίμνη για να βρει τη χαμένη αδερφή του. Εκεί, θα συναντήσει ένα γκρουπ ανθρώπων και παρά τις προειδοποιήσεις της αστυνομίας, βρίσκονται όλοι μαζί μπλεγμένοι σε έναν τρομακτικό εφιάλτη δίχως τέλος.
Hocus Pocus (1993) – Χόκους Πόκους: Οι Τρεις Μάγισσες
Ένα τρομερό τρίο μαγισσών ετών τριακοσίων, που επανέφεραν στην ζωή ανυποψίαστοι φαρσέρ, βάζει σκοπό να μαγέψει την πόλη και να ξαναβρεί τα νιάτα του. Αλλά πρώτα πρέπει να οργανωθούν για να ξεπεράσουν στην πονηριά τρία παιδιά και μια γάτα που μιλάει.
Το 1693, τη νύχτα του Χαλοουίν, οι αδερφές Σάντερσον, η Γουίνιφρεντ, η Σάρα και η Μαίρη, απορρόφησαν τη ζωή ενός μικρού κοριτσιού για να μείνουν νέες. Οι κάτοικοι της πόλης του Σάλεμ ανακάλυψαν τις μάγισσες και τις καταδίκασαν σε απαγχονισμό. 300 χρόνια αργότερα, ένα έφηβο αγόρι, ο Μαξ, ανασταίνει άθελά του τις τρεις αδερφές. Οι μάγισσες στοχεύουν να κλέψουν τη ζωή των παιδιών του Σάλεμ για να γίνουν αθάνατες. Ο Μαξ, μαζί με τη φίλη του, την Άλισον, και τη μικρή του αδερφή, τη Ντάνι, είναι οι μόνοι που μπορούν να τις σταματήσουν πριν να είναι πολύ αργά.
The Texas Chain Saw Massacre (1974) – Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι
Όταν η Σάλι μαθαίνει ότι ο τάφος του παππού της έχει βανδαλιστεί, παίρνει τον παραπληγικό αδελφό της και τους φίλους τους να πάνε με το βανάκι τους να το διερευνήσουν. Φτάνοντας στο επαρχιακό σπίτι, ανακαλύπτουν ότι στο διπλανό μένει μια ομάδα περίεργων και απειλητικών ατόμων. Δεν αργεί να έρθει και η επίθεση από ενός εξ αυτών, που κρατάει αλυσοπρίονο και φοράει μάσκα από ανθρώπινο δέρμα, και το μόνο πλέον που απομένει στη νεαρή παρέα είναι το πώς θα επιβιώσουν.
Όσα sequel και αν κυκλοφόρησαν, η αλήθεια είναι ότι ο «Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» είναι η απόλυτη ταινία slasher! Καμία άλλη ταινία που ακολούθησε τη συγκεκριμένη ως συνέχεια, δεν κατάφερε να ξεπεράσει το πρωτότυπο! Λίγες ταινίες έχουν επηρεάσει το είδος τους, όσο ο «Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι». Γυρισμένο το 1974 σε σκηνοθεσία του αμερικανού Τόμπι Χούπερ το “The Texas Chain Saw Massacre” είναι μία κατηγορία μόνο του.
Ο χαρακτήρας της ταινίας εμπνεύστηκε από τον πραγματικό δολοφόνο Ed Gein, ο οποίος φόραγε τέτοιες μάσκες.
Suspiria (1977) – Σουσπίρια
Στην ταινία παρουσιάζεται η περιπέτεια που βιώνει η Αμερικανίδα χορεύτρια Suzy Banion όταν μετακομίζει σε μια σχολή χορού στη Γερμανία για να παρακολουθήσει σχετικά μαθήματα. Στην πραγματικότητα όμως η σχολή λειτουργεί ως προκάλυμμα για μια σκοτεινή οργάνωση μαγισσών που προκαλούν κακό σε όποιον ανακαλύπτει το ρόλο τους ή καθίσταται ενοχλητικός γι’ αυτές με οποιονδήποτε τρόπο.
Ο τεράστιος Dario Argento μετά το αριστουργηματικό giallo «Profondo Rosso» (1975) έφτιαξε ένα αριστούργημα τρόμου. Το Suspiria προσφέρει πολλές ατμοσφαιρικές και ανατριχιαστικές σκηνές οι οποίες συνοδεύονται συχνά από την εξίσου ατμοσφαιρική και φουλ τρομακτική μουσική των Goblin. Παρά τον χαμηλό προϋπολογισμό, το τελικό αποτέλεσμα είναι κατά ένα μαγικό τρόπο εκθαμβωτικό. Το αριστοτεχνικό πάντρεμα μυστηρίου, νοσηρής ατμόσφαιρας, ζωηρών χρωμάτων, αλλόκοτων διακοσμήσεων, οπτικών παιχνιδιών, απόκοσμης μουσικής και βίαιων φονικών εκτοξεύει την ταινία σε δυσθεώρητα ύψη μετατρέποντας τις προαναφερθείσες κακοτοπιές σε ασήμαντες λεπτομέρειες.
Poltergeist (1982) – Το πνεύμα του κακού
Το πιο «νοσηρό» ξαδελφάκι του «E.T.» είναι το «Πνεύμα του Κακού», η πιο σκοτεινή και τρομακτική ταινία που… δεν υπέγραψε ποτέ ο Στίβεν Σπίλμπεργκ (το όνομά του αναγράφεται μονάχα στο σενάριο και την παραγωγή).
Στη νεοσύστατη προαστιακή κοινότητα του Κουέστα Βέρντε εγκαθίσταται η οικογένεια των Φρίλινγκ με τα τρία παιδιά τους. Όλα είναι ήσυχα κι ευτυχισμένα, μέχρι που η μικρή Κάρολ Αν λαμβάνει επαφή με το μεταφυσικό. Το σπίτι γρήγορα γίνεται στόχος φαντασμάτων, που δεν αργούν να γίνουν βίαια. Ακόμα χειρότερα, η μικρή Σου Αν απάγεται από αυτά.
Creepshow (1982)
Πέντε ιστορίες τρόμου από την πένα του βασιλιά του συγγραφικού τρόμου Stephen King και υπό τη σκηνοθεσία του μεγάλου George Romero έχουν ως αποτέλεσμα το «Creepshow» του 1982.
Πρόκειται για φόρο τιμής στα EC Comics της δεκαετίας του ’50 των οποίων η θεματολογία σχετιζόταν με τον τρόμο και όχι μόνο. Οι τρεις ιστορίες γράφτηκαν από τον Stephen King ειδικά για το φιλμ (Fathers’ Day, Something to Tide You Over, They’ re Creeping Up on You) ενώ οι άλλες δύο προέρχονταν από προηγούμενα μικρά διηγήματά του (The Lonesome Death of Jordy Verill ,The Crate). Στην εισαγωγή βλέπουμε τον γιο του Stephen King να υποδύεται έναν πιτσιρικά που ο πατέρας του τού απαγορεύει να διαβάζει κόμικς τρόμου, πετώντας μάλιστα στα σκουπίδια το κόμικ Creepshow. Όμως το τρομακτικό πλασματάκι που εμφανίζεται στο παράθυρο έχει άλλη άποψη…
Candyman (1992)
Μετά τον Jason, τον Freddy και τον Pinhead ένας νέος villain έρχεται να προστεθεί στο horror. Ο «Candyman» γεννημένος από τον Clive Barker στη μικρή συγγραφική ιστορία του «The Forbidden» παίρνει σάρκα και οστά στην ταινία του Bernard Rose βάζοντας το δικό του λιθαράκι στο χώρο του υπερφυσικού τρόμου.
Η Helen είναι μια νεαρή πτυχιούχος που επιδίδεται στη μελέτη των αστικών θρύλων. Κάποια στιγμή πέφτει πάνω στο θρύλο του Candyman, ενός φονικού πνεύματος που εμφανίζεται σε όποιον τον καλεί λέγοντας 5 φορές το όνομά του μπροστά στον καθρέφτη. Το σύνηθες αποτέλεσμα είναι ο θάνατος του καλούντα. O Candyman φέρει ένα φονικό γάντζο ενσωματωμένο στο δεξί χέρι και έχει ιδιαίτερη σχέση με τις… μέλισσες.
An American Werewolf in London (1981)
Ο John Landis μετά το The Blues Brothers και το Animal House επέλεξε να κάνει κάτι διαφορετικό και το αποτέλεσμα ήταν μια ταινία δυναμίτης που αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.
Η ταινία ξεκινά ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικά με τους αμερικανούς τουρίστες David και Jack να σουλατσάρουν στη μαγευτική αγγλική ύπαιθρο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας συναντούν μια ιδιόρρυθμη παμπ με ακόμη πιο ιδιόρρυθμους θαμώνες. Δεν θα μείνουν όμως για πολύ αφού οι ερωτήσεις τους είναι «ενοχλητικές» και αντιλαμβάνονται ότι το κλίμα δεν τους σηκώνει. Στη συνέχεια και ενώ περπατούν στους απόκοσμους «βάλτους» δέχονται επίθεση από ένα μυστηριώδες τέρας που μοιάζει με λύκο. Ο Jack δολοφονείται βάναυσα από το θηρίο ενώ ο David γλιτώνει στο παρά τρίχα και διασώζεται βαριά τραυματισμένος από τους ντόπιους. Ο νεαρός Αμερικανός ξυπνάει σε νοσοκομείο του Λονδίνου για να διαπιστώσει ότι η ζωή του έχει αλλάξει εντελώς. Μυστηριώδεις εφιάλτες καθώς και παράξενες «προειδοποιητικές» επισκέψεις από το νεκρό φίλο του τον βασανίζουν διαρκώς. Σύντομα θα έχει πανσέληνο και ο David δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος…
Night of the Living Dead (1968) – Η νύχτα των ζωντανών νεκρών
Οι νεκροί ανασταίνονται και επιτίθενται στους ζωντανούς. Μία νεαρή μαζί με άλλους επιζώντες ταμπουρώνονται σε ένα απομακρυσμένο σπίτι για να γλιτώσουν τη μανία των σαρκοφάγων ζωντανών νεκρών.
To αριστούργημα του Τζορτζ Α. Ρομέρο που άλλαξε την ιστορία του σινεμά τρόμου και παραμένει έμπνευση ακόμη και σήμερα για κάθε ταινία με ζόμπι που σέβεται τον εαυτό της. Είναι μέσα στις 5 ιστορικότερες και σημαντικότερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Δημιούργησε μια ολόκληρη σκηνή στη φιλμογραφία του τρόμου, επηρέασε κυριολεκτικά εκατοντάδες ταινίες από εκεί και έπειτα και άνοιξε το δρόμο σε θεματολογίες που λόγω της μακαβριότητας τους, είχαν μείνει ανέγκιχτες από τη σκηνή μέχρι τότε.
Η πτώση ενός δορυφόρου της ΝΑΣΑ προκαλεί την Ανάσταση κάποιων που έχουν πεθάνει πρόσφατα στις Ανατολικές Πολιτείες των ΗΠΑ και οι οποίοι ψάχνουν να τραφουν με ανθρώπινα οντα.Οι αταφοι νεκροί επανέρχονται πίσω στην ζωή και σαν ζόμπι πλέον επιτίθενται αμείλικτα στους ζωντανούς. Ο μόνος τρόπος για να πεθάνει ένα ζόμπι είναι με ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι η με αποτέφρωση του σώματος του. Αυτη ειναι η κατάσταση που καλούνται να αντιμετωπίσουν επτά άνθρωποι που είναι παγιδευμένοι σε μια αγροτική αγροικία στη δυτική Πενσυλβάνια, η οποία δέχεται επίθεση από μια συνεχώς διευρυνόμενη ομάδα ζόμπι.
The Changeling (1980) – Απόλυτος τρόμος
Στις σπουδαίες ταινίες μεταφυσικού τρόμου ανήκει το «The Changeling» του ουγγρικής καταγωγής σκηνοθέτη Peter Medak.
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από έναν μουσικό/καθηγητή μουσικής ο οποίος μετά το τραυματικό σοκ που υπέστη από τον θάνατο της συζύγου και της κόρης του σε τροχαίο δυστύχημα, μετακομίζει σε μια ογκώδη έπαυλη με σκοπό να ξεκινήσει τη ζωή του από την αρχή. Όμως στο σπίτι υπάρχει και μια άλλη οντότητα που ανήκει στον κόσμο του υπερφυσικού και συγκεκριμένα των φαντασμάτων. Η οντότητα αυτή -ό,τι και να ‘ναι τέλος πάντων- τρομάζει και ταλαιπωρεί τον μουσικό σε αυξημένη συχνότητα. Πότε με απόκοσμους θορύβους, πότε με απότομο κλείσιμο πορτών, πότε με ρίψεις παιχνιδιών στις σκάλες η οντότητα φροντίζει να υπενθυμίζει στον οικοδεσπότη ότι βρίσκεται εδώ και έχει απαιτήσεις! Ποιες μπορεί να είναι αυτές και πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το πνεύμα για τον μουσικό; Και επίσης… πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ο ήρωας μας για να λύσει το μυστήριο;
Διαβάστε επίσης:
Σήμερα η Γιορτή του Σινεμά: Δείτε όποια ταινία θέλετε με μόλις 2 ευρώ
ΠΟΝΤΙΚΙ ART | topontiki.gr