Με προδιαγεγραμμένη την απόφαση αποκλεισμού του Στέφανου Κασσελάκη από την κούρσα ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του κόμματος, ήταν μάλλον μία τυπική διαδικασία, που απλώς θα επικύρωνε με κάθε τρόπο και για λόγους «δημοκρατικοφάνειας» αυτή την πρωτοφανή επιλογή για κόμμα του δημοκρατικού τόξου.
Χωρίς να τηρηθούν καν τα προσχήματα, η πλειοψηφία που έχει διαμορφωθεί στο όργανο μέσα και από περίεργες και πρόσκαιρες συμμαχίες, έφτασε στο αποτέλεσμα του αποκλεισμού.
Σύμφωνα με τα ανεπίσημα δεδομένα ως προς τους αριθμούς, 138 μέλη της κεντρικής επιτροπής ψήφισαν υπέρ της πρότασης που κατατέθηκε από τον Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος ανέλαβε το συγκεκριμένο ρόλο εκ μέρους των «87» να αποκλειστεί η υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη.
Η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε υπέρ του αποκλεισμού μικρή σημασία έχει στην πραγματικότητα. Η πλειοψηφία που ενέκρινε την πρόταση μομφής κατά του κ. Κασσελάκη είχε μετανιώσει ήδη οικτρά για το γεγονός ότι δεν τον είχε διαγράψει από την επόμενη της 8ης Σεπτεμβρίου, που τον είχε καθαιρέσει από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τότε είχαν υποτιμήσει μάλλον και τον ίδιο τον κ. Κασσελάκη και, κυρίως, την αντίδραση της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, μα και της ευρύτερης κοινής γνώμης στην πρωτοφανή, τύπου «κοπτάτσια», εκπαραθύρωσή του από την προεδρία. Θεωρούσαν μάλιστα ότι ο κ. Κασσελάκης θα έφευγε για τις… ΗΠΑ, ή έστω, στη χειρότερη, θα έφτιαχνε δικό του κόμμα.
- Advertisement -
Αποδείχθηκε ότι τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των μελών και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ενεργά, με αποτέλεσμα, ενώ τον έπαυσαν από πρόεδρο, να τον βρίσκουν μπροστά τους σε μάχη της ηγεσίας, που ξεκίνησε στο μεταξύ.
Δεκάδες οργανώσεις, πολλά στελέχη, χρήστες του διαδικτύου και κυρίως οι δημοσκοπήσεις έφεραν τον κ. Κασσελάκη αν όχι ως ακλόνητο φαβορί, τουλάχιστον ως τον πιο ισχυρό διεκδικητή της αρχηγίας.
Ο φόβος των «87» και των άλλων που πρωτοστάτησαν στην εκδίωξή του, να μην χαθεί το «κεκτημένο» ήταν πλέον αφόρητος.
Το δόγμα «θα κάνουμε τα πάντα για να μην είναι υποψήφιος»!
Κι έτσι προέκυψε το δόγμα, που εξέφρασε πολλάκις η Όλγα Γεροβασίλη στις δημόσιες δηλώσεις της «θα κάνουμε τα πάντα για να μην είναι υποψήφιος»!
Έτσι προέκυψαν διάφορες ευρεσιτεχνίες από την πλευρά της κεντρικής επιτροπής και της πολιτικής γραμματείας με μοναδικό σκοπό να διαμορφωθεί μία «αιτιολογική» βάση στον αποκλεισμό και την αποθάρρυνση της υποψηφιότητας: Προσδιορίστηκε ένα μακρύ χρονοδιάγραμμα για τη διεξαγωγή του συνεδρίου και τις κάλπες, ώστε να ξεφουσκώσει το κύμα της αντίδρασης, η κατάθεση (και διαρροή) του πόθεν έσχες, η «δήλωση» υποταγής στις αποφάσεις των οργάνων (τους), το σιωπητήριο στις οργανώσεις, ήταν μερικά από τα αναχώματα που στήθηκαν.
Τα υπόλοιπα ήταν μάλλον για… κατανάλωση.
Ειδικά η ιστορία με το εξώδικο που (κακώς βέβαια) έστειλε ο κ. Κασσελάκης στα μέλη της κεντρικής επιτροπής για τη διαρροή στοιχείων από το πόθεν έσχες, ήταν η εκκωφαντική απόδειξη του σχεδιασμού για αποκλεισμό.
Ενώ επί τρεις μέρες φώναζαν όλοι για το εξώδικο ζητώντας την απόσυρσή του και συγκαλώντας έκτακτη κεντρική επιτροπή γι’ αυτό, μόλις ο κ. Κασσελάκης το απέσυρε, οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν ότι τους εμπαίζει και αντέδρασαν ακόμα πιο… έντονα. Δηλαδή το αίτημα περί απόσυρσης ήταν εντελώς υποκριτικό.
Αλλά τα χειρότερα συνέβησαν στις κρίσιμες ώρες του Σαββάτου πριν τη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής. Η οποία δεν φημίζεται έτσι κι αλλιώς για τη δημοκρατικότητά της, με κορυφαία στιγμή εκείνη την περιβόητη ψηφοφορία για την πρόταση μομφής, που ενώ ήταν… μυστική» με κάλπη, επιτράπηκε να ψηφίσουν από… τηλεφώνου (φανερότατα δηλαδή) περίπου 80 άνθρωποι, που καθόρισαν και το τελικό αποτέλεσμα.
Η μάχη της απαρτίας και τα τεχνάσματα για να επιτευχθεί
Η πλευρά Κασσελάκη και κάποια ιστορικά στελέχη του λεγόμενου «ενδιάμεσου χώρου» είχαν απορρίψει την πρόταση για τη συνεδρίαση, θεωρώντας ότι ήταν προαποφασισμένος ο αποκλεισμός Κασσελάκη και αυτό θα προκαλούσε διαλυτικά φαινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Επέλεξαν την στάση της αποχής, ώστε να στερήσουν την απαρτία στο όργανο, για τους προφανείς παραπάνω λόγους.
Αλλά φαίνεται ότι οι «87» είχαν προνοήσει να υπάρχει απαρτία «με κάθε τρόπο». Ή αλλιώς, αποδείχθηκε ότι «θα έκαναν τα πάντα για να υπάρχει απαρτία».
Η πλειοψηφία δεν δέχθηκε κανένα έλεγχο της κατάστασης των παρόντων.
Η πλευρά Κασσελάκη ζήτησε να ελεγχθεί εάν οι παρόντες στην αίθουσα – όσοι είχαν περάσει από νωρίς το πρωί, αλλά και όλοι οι άλλοι – είναι όντως μέλη της κεντρικής επιτροπής και όχι στελέχη, που «φυτεύτηκαν», παριστάνοντας τα μέλη.
Το πιο απλό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να δοθεί ο κατάλογος και να υπάρχει διαφάνεια και πλήρης εικόνα για τη συνεδρίαση.
Αλλά όχι! Ο κατάλογος δεν δόθηκε, η καταμέτρηση από εκπροσώπους της κασσελακικής πτέρυγας δεν επιτράπηκε. Η δε πιστοποίηση των μελών της κεντρικής επιτροπής που προσέρχονταν στη συνεδρίαση δεν γινόταν έξω από την αίθουσα – στο χώρο της τεχνικής γραμματείας, όπως γίνεται πάντα – αλλά… εντός της αιθούσης. Ουσιαστικά περνούσε όποιος ήθελε η πλειοψηφία και μέσα μπορεί να έκανε ό,τι ήθελε. Ακόμα και να ψηφίσει βέβαια επί των θεμάτων της συνεδρίασης. Ουδείς έλεγχος υπήρχε επ’ αυτού.
Στελέχη της κασσελακικής πλευράς υποστηρίζουν ότι πρέπει να πέρασαν στη συνεδρίαση 9-11 «μαϊμού» μέλη, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποδειχθεί προφανώς.
Εκείνο που δεν χρειάζεται απόδειξη είναι ότι η (φερόμενη ως) απαρτία κρίθηκε ακριβώς στο τσακ. Ήταν γύρω στις 3 μετά το μεσημέρι όταν πέρασε στην αίθουσα το 148ο, το τελευταίο που απαιτούνταν για το 50% της καταστατικής πρόβλεψης.
Η συνεδρίαση όμως είχε προγραμματιστεί αρχικά για τις 11, μετά πήγε στις 12.30 και μετά αποφασίστηκε να ξεκινήσει όταν θα έρχονταν κάποια μέλη, που κλήθηκαν εσπευσμένα από την επαρχία.
Η στάση Παππά και Πολακικών
Το ενδιαφέρον είναι ότι στη διαμόρφωση της απαρτίας πρωταγωνίστησε η πλευρά του Νίκου Παππά, αλλά και εκείνη του Παύλου Πολάκη, παρότι ο Χανιώτης βουλευτής και υποψήφιος πρόεδρος επέλεξε να απουσιάζει στην Κρήτη.
Η πρώτη ήταν υπέρ και του αποκλεισμού, ενώ η δεύτερη απείχε από την ψηφοφορία, διαφωνώντας έτσι με τον αποκλεισμό. Αλλά θα μπορούσε να αποτρέψει τον αποκλεισμό εάν απλά δεν εμφανιζόταν στη συνεδρίαση. Επέλεξε όμως να συμμετάσχει, επιτρέποντας τη διαμόρφωση της απαρτίας – εάν έλειπαν δεν θα αρκούσαν ούτε οι «αλχημείες»- και δίνοντας την πλήρη ελευθερία στην ομάδα των «87» και τους συμμάχους τους να λάβουν όποια απόφαση ήθελαν.
Κάπως έτσι γράφτηκε άλλη μία σελίδα, που από πολλούς χαρακτηρίζεται «μαύρη» για τη Δημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον προοδευτικό χώρο, καθιστώντας ευφημισμό την επίκληση της δημοκρατικότητας από την τωρινή πλειοψηφία του κόμματος, που θυμίζει, κατά τους επικριτικές της, τις «σταλινικές» παραδόσεις.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πλέον εάν θα τηρηθούν οι αποφάσεις για τη σύγκληση του συνεδρίου και τις εσωκομματικές εκλογές στις 24 Νοεμβρίου. Δύο διαδικασίες στις οποίες κατ’ εξοχήν ο λόγος περνά στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά κρίνονται και οι αποφάσεις των οργάνων, που καθοδηγούν το κόμμα μεταξύ των συνεδρίων – ήτοι και της κεντρικής επιτροπής.
Διαβάστε επίσης:
ΣΥΡΙΖΑ: «Κρείττον του λαλείν το σιγάν», κ. Μαρινάκη
ΣΥΡΙΖΑ: Η Κεντρική Επιτροπή «έκοψε» την υποψηφιότητα Κασσελάκη για την αρχηγία με 138 ψήφους
ΠΟΛΙΤΙΚΗ | topontiki.gr
